توانمند سازی و مدیریت بحران شهری در جهت کاهش بلایای طبیعی با تاکید بر مدیریت یکپارچه شهری

پیامدها وزیانهای پس از بحران،البته باتوجه به شدت حادثه کاملا آشکار است. فروریختن ساختمانها، برهم خوردن تعادل وزندگی عادی جامعه . در اینجا مساله این است که وقتی حادثه ویا بهعبارتی بحران روی داد، پس از آن چه باید کرد و برنامه های از پیش تعیین شده را برای کاهش خسارات جانی و مالی باتوجه به اولویت اجرا نمود. امروزه با شهری شدن جوامع و گرایش انسان ها به محیط های شهری، توجه به شیوه بهتر زیستن در اولویت قرار گرفته است. در همین خصوص خطرات ناشی از پدیده های طبیعی و سوانح انسان ساخت که انسان ها را تهدید می کند، عدم توجه به مکان یابی صحیح شهرها، رشد و توسعه شهرهای بنیان نهاده شده ،همچنین عدم برنامه ریزی لازم جهت جووگیری از رشد لجام گسیخته شهرها، مسائل و مشکلات فراوانی از جهت مصونیت شهرها به بار آورده است. این توسعه ها موجب شده است تا شهر ها روی مسیر های اصوی گسل ها یا در حریم رودخانه ها و مسیل ها ساخته شوند. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر توانمند سازی و مدیریت بحران شهری در جهت کاهش بلایای طبیعی با تاکید بر مدیریت یکپارچه شهری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آنچه در مدیریت بحران و کاهش بلایا در مراحل مختلف لازم و ضروری است همکاری های بین بخشی در بین دستگاه های متولی می باشد. ایران با توجه به شرایط جغرافیایی ویژه خود جزو معدود کشورهایی است که در گذر تاریخ شاهد بلایای طبیعی مهیبی چون سیل، زلزله، طوفان، خشکسالی و نظایر آن بوده است و باید توجه مسئولین به مدیریت یکپارچه بحران دو چندان شود. و می توان گفت تنها با تصویب قانون مدیریت بحران، بحران ها مدیریت نمی شوند، بلکه نیاز به هماهنگی و تمرین در بین همه مسئولین وجود دارد. با توجه به گسل هایی که در تهران وجود دارد ممکن است زلزله ۵ تا ۷,۳ ریشتری در تهران رخ بدهد. زلزله ۵,۵ ریشتری قابل کنترل و مدیریت است. اما اگر زلزله بالای ۶ ریشتر رخ بدهد مشکل جدی برای تهران و یا حتی کشور ایجاد خواهد کرد. در حالی که تمام این مشکلات قابل برنامه ریزی و بهبود است.

Keywords:

فناوری نوین , مدیریت مخاطرات شهری , مدیریت بحران