بازسازی بافت تاریخی میراثی برای آینده با رویکرد جذب گردشگر (نمونه موردی: محله سنگ سیاه شیراز)

شهرها، نمود بارز تمدن و زندگی بشری هستند و انسان در طول شکل گیری جوامع و تاریخ تمدن در مسیری گام برداشته است که لایه لایه برهمنشینی انسان، شهر و تمدن را به همراه دارد. اگر سیر این تاریخ تحول، به بلندای تاریخ بشری به سیاق یک سفر تاریخی در نظر گرفته شود آنگاه می توان گفت که انسان ها تمام طول تاریخ گردشگرانی در زمان بوده اند. پژوهشگر به دنبال چنین تصوری است که به دنبال بافت های تاریخی شهرها به عنوان هسته های اولیه زندگی در شهر رفته است و به دنبال این موضوع است که چگونه می توان از این بافت ها برای جذب مجدد گردشگر بهره جست. این می تواند بازتابی کوتاه از بازگشت گردشی انسان به ابتدا و دریافت گذشته باشد و بازآفرینی گذشته در حال برای آینده. بنابراین پژوهشگر با در نظر گرفتن متغیرهای پژوهش که محله، بافت و مفهوم گردشگری است با بررسی پیرامون یک نمونه مورد مطالعه (محله ی سنگ سیاه شیراز)، به دنبال دریافت راهکارهایست که در جذب گردشگر موثر باشد. برای این منظور مطالعات را مورد تحلیل و بررسی کیفی قرار داده است و در ادامه با ارائه نتایج در قالب جدول تحلیلی، راهکارها که بر محورهای اجتماعی، کالبدی و فرهنگی ارتقاء آنها می چرخد، ارائه کرده است. توجه پژوهشگر به این موضوع می تواند در راستای ارتقاء شرایط موجود و بهبود وضع کالبدی و اجتماعی بافت مذکور، موثر باشد.

Keywords:

بافت , گردشگر , گردشگری , سنگ سیاه