اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا افراد دچار بیماری کرونا

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا بیماران دچار بیماری کرونا بود. روش: روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی بیماران مبتلا به بیماری کرونا شهر اهواز در سال ۱۳۹۹، تشکیل داده بودند. نمونه ی آماری شامل ۳۰ نفر از بیماران مبتلا به کرونا بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند و به مقیاس اضطراب کرونا ویروس پاسخ دادند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، ۶ جلسه برنامه ی مداخله در بحران را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی مداخله در بحران بر اضطراب کرونا افراد دچار بیماری کرونا، م رود تائید قرار گرفته است و بیماران دچار بیماری کرونا گروه آزمایش نسبت به بیماران دچار بیماری کرونا گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری، اضطراب کرونا کمتری داشتند. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش مداخله در بحران موجب کاهش سطح اضطراب در بیماران می شود.

Keywords:

مداخله در بحران , اضطراب کرونا , بیماران کرونا