بررسی همبستگی جهت گیری زندگی و عزت نفس با رضایت از زندگی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 154

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CCSA01_001

تاریخ نمایه سازی: 25 آبان 1400

Abstract:

مقدمه: از اهداف اصلی سیستمهای آموزشی در جهت بهبود کیفیت و افزایش بهره وری دانشجویان، پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. از این رو هدف از مطالعه حاضر، تعیین همبستگی جهتگیری زندگی و عزت نفس با رضایت از زندگی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان میباشد.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و جامعه آماری آن مشتمل بر کلیه دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال تحصیلی ۱۳۹۷؛۱۳۹۸ با تعداد ۸۴۸ نفر میباشد که به صورت تصادفی ساده نمونه ای بالغ بر ۲۵۲ نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه جهتگیری زندگی Scheier و همکاران، عزت نفس Rosenberg و پرسشنامه رضایت از زندگی Diener و همکاران و همچنین جهت اندازه گیری پیشرفت تحصیلی از میانگین نمرات ترم دانشجویان استفاده گردید. در نهایت جهت تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی کانونی استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که یک واحد استاندارد افزایش در هر یک از سازه های جهتگیری زندگی و عزت نفس، به ترتیب به ترتیب ۰/۱۹۷ و ۰/۳۰۳ واحد استاندارد پیشرفت تحصیلی افزایش می یابد. در نهایت رضایت از زندگی ۹۰ درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان هدف را تبیین نمود.نتیجه گیری: افزایش عزت نفس، تغییرات مثبتی همچون پیشرفت تحصیلی و افزایش تلاش برای کسب موفقیت و در نهایت افزایش رضایت از زندگی را برای دانشجویان منتخب در پی خواهد داشت. همچنین اگر خودپنداره دانشجویان مذکور با تجربه های زندگی آنها تطابق داشته باشد، از رضایت زندگی و به طور کلی از عزت نفس بالاتری برخوردار خواهند بود. در نهایت، با توجه به تایید اهمیت نقش جهتگیری زندگی در پیشرفت تحصیلی؛ بایستی بررسی این سازه از طریق مشاوران روانشناسی در راستای ارتقاء خوش بینی دانشجویان بطور مستمر مورد پایش قرار گیرد.

Authors

ایمان حکیمی

استادیار، گروه مدیریت بازرگانی و مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.