آسیب شناسی فرهنگی- جرم شناختی پدیده فرار دختران از منزل

خانواده و اجتماع، به عنوان دو پایگاه مهم، نقش قابل توجهی در تربیت و جامعه پذیری فرزندان و شهروندان ایفا می کنند، لکن در مواقعی و به دلایل مختلف کارکرد و اثرگذاری خود را از دست داده یا فروغ آنها کم سو شده و در نتیجه در عوض ایفای نقش پرورشی، کارکرد غیرتربیتی و بعضا ضدتربیتی به خود می گیرند. یکی از نتایج رفتارهای غیرتربیتی بروز آسیب اجتماعی در قالب فرار، ترک یا طرد دختران از منزل است. در این نوشتار داده بنیاد با استفاده از روش تحقیق کیفی از نوع «پدیدارشناختی تفسیری»؛ معضل فرار دختران از منزل را در ابعاد فرهنگی- تربیتی و جرم شناختی مورد مطالعه قرار داده ایم. تحقیقات حاکی از آن است که موارد متعدد فرهنگی- تربیتی از قبیل رفتارهای نسنجیده و غیرپرورشی والدین، فقدان وفاق خانوادگی و اجتماعی، عدم حمایت و پشتیبانی از فرزندان در مواقع شکست و ناکامی و غیره، منجر به فرار دختران از منزل به عنوان یک رفتار واکنشی یا اقدام به خودکشی، گوشه گیری و انزوا به عنوان یک رفتار انفعالی می شود. همچنین از منظر نظریه های مهم و کلان جرم شناختی از جمله «تئوری فشار اگنیو»، «قوانین تقلید تارد»، «نظریه جرم شناسی فرهنگی» و «تئوری فنون خنثی سازی» دیویدماتزا نیز به این چالش اجتماعی پرداخته می شود. برون داد این نظریات یافته های جالبی از جمله تخلیه فشارهای عصبی ناشی از شکست و ناکامی، تقلید در قالب مد، بزهکاری بر مبنای سبک زندگی و استفاده از تکنیک های خنثی سازی برای توجیه رفتارهای نابهنجار و غیرمتعارف اجتماعی از جمله تن دادن به ازدواج سفید و غیره را در تحلیل چرایی و دلایل اقدام به فرار دختران نشان می دهد.