نقش واسطه ای راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و ناگویی هیجانی

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثر واسطه ای راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی بود. ۲۵۶ زن و مرد تهرانی (۱۱۵ مرد، ۱۴۱ زن) به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد سیاهه دلبستگی بزرگسال (AAI؛ بشارت، ۱۳۸۴، ۲۰۱۱)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (FTAS؛ بگبی، پارکر و تیلور، ۱۹۹۴) و پرسشنامه نظم‎دهی شناختی هیجان (CERQ؛ گارنفسکی و کرایج، ۲۰۰۶) را تکمیل کنند. نتایج نشان دادند بین سبک دلبستگی ایمن با ناگویی هیجانی رابطه منفی معنادار و بین سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند دو دسته راهبردهای سازش‎یافته و سازش‎نایافته نظم‎دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و ناگویی هیجانی تاثیر واسطه ای دارند. سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن از طریق راهبردهای سازش‎یافته و سازش‎نایافته نظم‎دهی شناختی هیجان در دو جهت متضاد تغییرات مربوط به ناگویی هیجانی را پیش‎بینی می کنند. بر اساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت تاثیر واسطه ای راهبردهای نظم‎دهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و ناگویی هیجانی جزیی است.

Keywords:

دلبستگی , شناخت , هیجان , راهبرد مقابله