بررسی جداسازی پردازش اطلاعات در حافظه عملی و کلامی

در مطالعه حاضر، از روش جداسازی پردازش اطلاعات (PDP) برای دو هدف استفاده شده است: ۱. تا سهم پردازشهای خودکار و کنترلشده در تکلیف اجرای عمل (SPT) و تکلیف کلامی (VT) بطور جداگانه انداهگیری شود؛ ۲. مشخص شود که آیا دو تکلیف SPT و VT در ارتباط با اندازه پردازش خودکار با هم متفاوت هستند. در آزمایش اول، دو تکلیف اجرای عمل و کلامی در دو حالت جداگانه غیرفراگیر دستکاری شدند. در آزمایش دوم، هر دو تکلیف SPT و VT بهطور همزمان در یک حالت واحد غیرفراگیر دستکاری شدند. بعلاوه در آزمایش سوم، به آزمودنیها گفته نشد این دو تکلیف را به یاد بسپارند و یا در باره آزمون حافظه آتی اطلاعی به آنها داده نشد. نتایج هر سه آزمایش نشان داد که روش PDP ، بزار مناسبی برای تمایز بین دو پردازش خودکار (نهان) و کنترل شده (آشکار) نیست و برای موقعیتها یا برای مواد یادگیری گوناگون تقسیمپذیر نیست. این نتایج، با توجه به نقض دو فرض روش PDP (تغییرناپذیری در آشنایی و تغییرناپذیری در یادآوری) مورد بحث قرار گرفته اند.

Keywords:

جداسازی پردازش اطلاعات , پردازش خودکار , پردازش کنترل شده , تکلیف اجرای عمل , تکلیف کلامی , پردازش نهان , پردازش آشکار