اعتبار و روایی فهرست شادکامی آکسفورد در ایرانیها

به منظور بررسی اعتبار و روایی فهرست شادکامی آکسفورد (OHI؛ آرگیل، ۲۰۰۱) نمونه ای متشکل از ۱۴۲ مرد و ۲۲۷ زن ایرانی، ۱۸ تا ۵۳ سال (میانگین = ۲۵)، فهرست شادکامی آکسفورد (OHI)، پرسشنامه شخصیتی آیزنک (EPQ، ۱۹۹۹) و فهرست افسردگی بک (BDI؛ بک و دیگران، ۱۹۷۹) را تکمیل کردند. بررسی همسانی درونی فهرست شادکامی آکسفورد نشان داد که تمام ۲۹ گزاره این فهرست با نمره کل همبستگی بالایی داشتند. آلفای کرونباخ برای کل فهرست برابر با ۹۱/۰ بود. همبستگی پیرسون بین فهرست شادکامی آکسفورد با فهرست افسردگی بک و زیر مقیاسهای برونگردی و نوروزگرایی EPQ به ترتیب برابر با ۴۸/۰- ، ۴۵/۰ و ۳۹/۰- بود که روایی همگرا و واگرای فهرست شادکامی آکسفورد را تایید کرد. نتایج تحلیل عاملی با استخراج ۵ عامل رضایت از زندگی، حرمت خود، بهزیستی فاعلی، رضایت خاطر و خلق مثبت توانستند با ارزش ویژه بزرگتر از ۱ در مجموع ۷/۴۹% واریانس کل را تبیین کنند. میانگین نمره های آزمودنیهای ایرانی در فهرست شادکامی آکسفورد (۰۷/۴۲) با یافته های پژوهش آرگیل (۶/۳۵ = M) متفاوت بود. یافته های پژوهش نشان دادند که OHI برای اندازه گیری شادکامی در جامعه ایرانی از اعتبار و روایی مناسب برخوردار است.

Keywords:

فهرست شادکامی آکسفورد , اعتبار , روایی