فعالیت بدنی و غلظت هموگلوبین گلیکوزیله سرم

مقدمه: : با افزایش فعالیت بدنی و مصرف انرژی برحسب نوع ، شدت و مدت زمان مختلف تمرین ورزشی در افراد دیابتیک و غیردیابتیک، فرآیند کنترل هیپرگلیسمی به طور مطلوب تری انجام می شود. اینکه آیا بین حداکثر اکسیژن مصرفی تخمینی به عنوان شاخص میزان فعالیت بدنی با هموگلوبین گلیکوزیله سرم خون مردان میانسال فعال، غیرفعال و مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) ارتباطی وجود دارد یا خیر، جای بحث دارد. پژوهش مقطعی حاضر، پژوهشی توصیفی- تحلیلی گذشته نگر است که با هدف تعیین و مقایسه ارتباط هم بستگی حداکثر اکسیژن مصرفی (VO۲max) تخمینی با هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) سرم انجام شد. مواد و روشها: آزمودنی های پژوهش سه گروه از مردان ۴۰ تا ۵۵ سال فعال، غیرفعال و مبتلا به CAD بودند که به طور تصادفی از میان افراد داوطلب واجد شرایط گزینش شدند. VO۲max از فرمول غیر تمرینی برآورد شد. غلظت ناشتای HbA۱c سرم با روش ایمونواسی آنزیمی اندازه گیری شد. ارتباط VO۲max تخمینی و HbA۱c سرم با ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن ، معنی دار بودن آن با آزمون T فیشر و مقایسه آن ها با آزمون Z فیشر در سطح معنی داری ۰۵/۰ < P محاسبه شد یافته های پژوهش: مقادیر پارامترهای سنجش بصورت زیر بود: VO۲max گروه فعال: ۵۶۳/۲  ۰۳۹/ ۳۹، غیرفعال: ۰۵۶/۳  ۶۴۷/۳۲ و CAD: mL.Kg-۱.min-۱۲۷۵/۴  ۳۷۸/۳۰ ، غلظت ناشتائی HbA۱c گروه فعال: ۳۶۵/۰ ۲۶۶/۴، غیرفعال :۳۷۰/۱  ۷۳۳/۴ و CAD : ۳۲۱/۱  ۲۵۳/۵ درصد. ضریب هم بستگی VO۲max تخمینی با HbA۱c درگروه CAD معنی دار بود ]۰۳۹/۰=P و*۵۳۸/۰- = (۱۳)sr [. دیگر ضریب های هم بستگی [ فعال: (۲۹۲/۰=P و۲۹۱/۰- = (۱۳)sr ) و غیرفعال: (۲۱۷/۰=P و۳۳۸/۰- = (۱۳)sr)] معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که فعالیت اثر مطلوبی روی HbA۱c ندارد و HbA۱c در مقابل فعالیتهای تمرینی مقاوم است.

Keywords:

Diabetes , Physical Activity , Glycosylated Hemoglobin , Coronary Artery Disease , maximal Oxygen Uptake , دیابت , فعالیت بدنی , هموگلوبین گلیکوزیله , بیماری عروق کرونر , حداکثر اکسیژن مصرفی.