رابطه بین تاب آوری و خودکارامدی در بین دانشجویان

مقدمه: مواجهه با چالش ها بخشی از زندگی روزانه انسان ها است و کسانی موفق ترند که از ویژگی های خاصی از جمله تاب آوری و خود کارآمدی برخوردار باشند. ویژگی های متفاوت شخصیتی ،واکنش افراد را نسبت به موقعیت ها و فشارها متمایز می گرداند. خود کارآمدی و تاب آوری جزو مهارت های مهم زندگی محسوب می شود که با پیامدهای مثبت در بسیاری از جنبه های زندگیهمراه است. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خود کارآمدی و تاب آوری در بین دانشجویان دانشگاه های مختلف است. روش بررسی: طرح کلی پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای منظم تصادفی انتخاب شدند .به طور کلی جامعه آماری ۱۰۳۲۲ نفر بودند که ۱۱۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهایپژوهش از دو پرسشنامه استفاده شد : پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون. یافته ها : یافته ها نشان می دهد که بطور کل بین خودکارآمدی دانشجویان با تاب آوری آنها ۶۹ / ۰ همبستگی وجود دارد و ضریب تعیین نشان می دهد که با افزایش یک واحد به خودکارآمدی دانشجویان ، ۴۷ / ۰ به تاب آوری آنها افزوده خواهد شد. نتیجه گیری : باورهای مثبت و اعتقاد به توانایی های خود برای انجام درست تکالیف، مهارت برخورد سازنده با مسائل علی رغم وجود مشکلات و انعطاف پذیری باعث افزایش توانمندی فرد می شود که پیامد های مثبت در جنبه های مختلف زندگی را به ارمغان می آورد.

Keywords:

تاب آوری , خودکارآمدی , دانشجویان