واکنش فیزیولوژیک توت فرنگی به غلظتهای مختلف عناصر معدنی محلول غذایی

غلظت بهینه عناصر معدنی یکی از مهمترین پارامترهای مدیریت محلولهای غذایی در کشتهای بدون خاک است. هرگونه کاهش یا افزایش غلظت عناصر معدنی به ترتیب منجر به کمبود یا سمیت و در نتیجه کاهش کمیت و کیفیت محصول میگردد. در همین راستا غلظتهای مختلف عناصر پرمصرف محلول غذایی در قالب سه سطح هدایت الکتریکی کم (EC۰.۶۵ dS/m)، متوسط (EC۱..۳ dS/m) و زیاد (EC۱..۹۵ dS/m) در کشت بدون خاک توت فرنگی رقم آلبیون مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر تیمارهای مورد بررسی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۳ تکرار بر صفات فیزیولوژیک هدایت روزنه ای، محتوای نسبی آب، پایداری غشای سلولی و شاخص کلروفیل مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج آزمایش صفات مورد بررسی به طور معناداری تحت تاثیر ECهای مختلف محلول غذایی قرار گرفتند. بیشترین هدایت روزنه ای و شاخص کلروفیل برگ در EC برابر ۱/۳ دسیزیمنس بر متر مشاهده گردید. همچنین روند تغییرات پایداری غشای سلولی برگ همزمان با افزایش سطح EC محلول غذایی روندی صعودی و معنادار داشت. محتوای نسبی آب برگ به عنوان شاخص بیان کننده وضعیت آبی گیاه، بهطور معناداری تحت تاثیر EC محلول غذایی قرار گرفت. براساس نتایج مقایسه میانگین بیشترین وکمترین محتوای نسبی آب برگ به ترتیب در سطوح EC برابر ۱/۳ و ۱/۹۵ دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید. بر اساس نتایج، تعیین غلظت به ینه عناصر معدنی محلول غذایی نقش مهمی در واکنشهای فیزیولوژیکی و در نتیجه سلامت توت فرنگیهای تولید شده در کشت بدون خاک دارد.

Keywords:

تغذیه , عناصر پرمصرف , کشت بدون خاک , هدایت الکتریکی , هدایت روزنه ای.