پیشرفتهای تکنولوژیک ، بالا رفتن انتظارها و تغییرات جمعیتی دانشجویان ، تقاضای ذینفعان برای پاسخ گویی و ابزارهای جدید ، ارائه مطالب آموزشی همگی چالشهای هستند که نیاز به
خلاقیت و نو آوری در
آموزش عالی را بش از پیش ضروری می سازد.موسسات آموزشی باید روش های سنتی فعالیتهای خود را مورد بازبینی قرار داده و به منظور ماندگاری
سازمان در زمان حال و آینده اقدام به کارگیری روش ها و فنون جدید کنند.تاکید گروه های تحقیق و توسعه برای
نوآوری در موسسات
آموزش عالی به منظور ارتقاء ارزش آموزشی برای دانشجویان و بهبود اثر بخشی تمامی فرایندهای یادگیری محور و کارایی فرایندهای پشتیبان ، رویه های یادگیری محور امر حیاتی و ضرور است.دانشگاه ها باید به گونه ای مدیریت و رهبری شوند که
خلاقیت م
نوآوری به عنوان یک فرهنگ و بخش طبیعی فعالیتهای روزانه درآمده و به عنوان دانش افزوده برای همه افراد ، کارکنان و اعضای علمی دانشکده ها مطرح شود، توانایی تسریع در انتشار و تبدیل این دانش به سرمایه که محرکی برای بهبود آموزشی می باشد.امری ضروری است.لذا در این مقاله مفهوم و جایگاه
خلاقیت و نو آوری و شرایط ایجاد این مولفه ها در نظام
آموزش عالی کشور تبین شده است.