تاثیر دارایی های نامشهود بر عملکرد مالی شرکت ها و نقش میانجی گری چسبندگی هزینه ها در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر میانجی گری چسبندگی هزینه ها بر رابطه دارایی های نامشهود و عملکرد مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. روش: تعداد ۱۸۴ شرکت در بازه زمانی سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۵، ازطریق معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی تجزیه و تحلیل شد. مدل و فرضیه های پژوهش ابتدا، به تفکیک سال و یک بار به گونه ای کلی به تفکیک صنایع، اجرا و بررسی شد. درنهایت، برای بررسی معناداربودن تاثیر متغیر میانجی، از آزمون سوبل و برای تعیین شدت تاثیر آن، از آماره VAF استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش در تحلیل سال به سال موید آن است که دارایی های نامشهود، فقط در سال ۱۳۸۹ تاثیر مثبتی بر عملکرد مالی شرکت ها دارد؛ اما در تحلیل کلی به تفکیک صنایع، این رابطه در همه صنایع، به استثنای صنایع دارویی، شیمیایی و پلاستیکی، معنادار است و صنعت خودرو، قطعات و ماشین آلات، نسبت به صنایع دیگر، دارای بیشترین تاثیر است؛ همچنین چسبندگی هزینه ها در جایگاه متغیر میانجی، روی رابطه دارایی های نامشهود و عملکرد مالی شرکت ها در هیچ کدام از سال های بررسی شده معنادار نیست؛ اما یافته های پژوهش طی کل دوره به تفکیک صنایع نشان داد تاثیر میانجی چسبندگی هزینه ها، بااهمیت و معنادار است و ۸۳/۵۹ درصد از اثر کل دارایی های نامشهود بر عملکرد مالی شرکت ها، به طور غیر مستقیم و توسط متغیر چسبندگی هزینه ها تبیین می شود؛ اما تاثیر دارایی های نامشهود روی چسبندگی هزینه های شرکت ها در همه صنایع، به استثنای صنایع دارویی، شیمیایی و پلاستیکی و صنایع مصالح ساختمانی، معنادار است. درنهایت، تاثیر چسبندگی هزینه ها روی عملکرد مالی شرکت های همه صنایع، به استثنای صنایع کانی ، معنادار است.

Keywords:

چسبندگی هزینه ها , دارایی های نامشهود , عملکرد مالی , مدل معادلات ساختاری