نقش شهروند در مشارکت های اجتماعی به منظور بهبود مدیریت شهری

نگاه و رویکرد سخت افزاری و ساختار سیستم نهاد مدیریت شهری از عوامل موثر بر کم توجهی به بعد نرم افزاری توسعه شهری و به حاشیه رانده شدن توسعه فرهنگی و اجتماعی شهر محسوب می شود. از این رو ضرورت تغییر رویکرد کنشگران مدیریت شهری از یک سو و لزوم تحول ساختار سازمانی و تحول در تعاملات درون و برون سازمانی آن متناسب با واقعیت های فکری، فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی جامعه از سوی دیگر از اهمیت اساسی در حل و فصل مسایل و معضلات شهری برخوردار است. لذا لازم و ضروری است تغییر و تحول در رویکرد و ساختار مدیریت شهری در راستای تبدیل مجموعه شهرداری از سازمانی کالبد محور به نهادی اجتماع محور صورت گیرد. نهادی که کنش گران آن واجد رویکردی نرم و ساختارش انعطاف پذیر و باز به روی تجارب و نو آوری های روزمره در حیات اجتماعی و فرهنگی شهر و کم و کیف عملکردش محصول مشارکت جمعی عام شهروندان در فرآیند توسعه زندگی شهری باشد. روند حرکت مدیریت شهری از رویکرد و ساختار سیستم بنیاد به رویکرد و ساختار مردم نهاد می تواند امکانات، ظرفیت ها، فرصت ها و ذخایر وسیع و گسترده ای را در اختیار ساکنان شهر و کارگزاران شهرداری قرار دهد تا فرآیند توسعه متوازن و پایدار شهری را با همکاری و مشارکت فعال یکدیگر به صورت ارگانیک و سازماندهی شده و با هماهنگی سازمان های دولتی، خصوصی و مدنی مدیریت کرده و متحقق نمایند.

Keywords:

شهروندان , مشارکت اجتماعی , مدیریت شهری