مدل یابی روابط بین باورهای معرفت شناختی، خودکارآمدی تحصیلی، خودنظم دهی فراشناختی و پردازش عمیق با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستان

هدف: هدف اصلی این پژوهش، طراحی و برازش مدلی ساختاری از روابط بین متغیرهای باورهای معرفت شناختی، خودکارآمدی تحصیلی، خودنظم دهی فراشناختی و پردازش عمیق با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی بود. روش: بدین منظور، در مرحله مقدماتی به منظور تعیین روایی و پایایی ابزارها نمونه ای متشکل از ۴۰۰ نفر، و در مرحله اصلی به منظور آزمون فرضیه ها نمونه ای شامل ۷۰۰ نفر دانش آموز دبیرستانی به روش نمونه گیری چندمرحله ای، به طور تصادفی، انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه باورهای معرفت شناختی بایلس، خرده مقیاس های خودکارآمدی تحصیلی، خودنظم دهی فراشناختی (اقتباس شده ازMSLQ ) و راهبرد پردازش عمیق (اقتباس شده از SPQ) استفاده شد. داده ها با روش «تحلیل معادله های ساختاری» تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش حمایت خوبی برای روابط ساختاری مفروض فراهم کردند. در کل، نتایج نشان دادند که باورهای معرفت شناختی علاوه بر تاثیر مستقیم، می توانند به واسطه خودکارآمدی تحصیلی و راهبرد خودنظم دهی فراشناختی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر غیرمستقیم داشته باشند. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که ارتقاء باورهای معرفت شناختی دانش آموزان می تواند خودکارآمدی، راهبرد خودنظم دهی و متعاقبا عملکرد تحصیلی آنان را بهبود دهد.

Keywords:

Epistemological Beliefs , Self Efficacy , Self-Regulation , Deep Processing , Academic Performance , باورهای معرفت شناختی , خودکارآمدی تحصیلی , خودنظم دهی , پردازش عمیق , عملکرد تحصیلی