شناسایی عوامل افزایش هزینه در پروژه های عمرانی با استفاده از رویکرد تصمیم گیری چند شاخصه فازی (مورد مطالعه: شهرداری تهران)

یکی از فعالیت های کشورهای در حال توسعه برای ساخت زیر بناهای اقتصادی خود، اجرای طرح های عمرانی زیربنایی است که سالانه بخش عمده ای از بودجه کشور را به خود اختصاص می دهد و لذا برنامه ریزی اصولی در خصوصاین طرح ها از ملزومات و ضروریات بوده تا بتوان کمترین نسبت هزینه به بهره وری را از آن استحصال نمود. هر سالهبخش عظیمی از اعتبارات و منابع مالی کشور، صرف سرمایه گذاری در پروژه های بزرگ عمرانی و زیر بنایی می شود.مهمترین شاخص موفقیت این پروژه ها علاوه بر دستیابی به اهداف مورد نظر و مقرون به صرفه بودن، اتمام آن در زمانپیش بینی شده می باشد. هدف از انجام مقاله حاضر شناسایی عوامل کلیدی افزایش هزینه در پروژه های عمرانیشهرداری تهران با استفاده از آنالیز حالات خرابی (FMEA) و تعیین میزان ریسک آنها و وزن دهی و رتبه بندی آنهابا استفاده از مدل AHP فازی است. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد عواملی که بر افزایش هزینه های پروژه هایعمرانی موثر بودند عبارتند از: بالا رفتن هزینه در اثر تورم های به وجود آمده در کشور، عملکرد نامناسبپیمانکار، مشکل تخصص مهندسان مشاور و ناظر و عدم مطالعه کافی در ابتدای پروژه، نبود نیروی انسانیکارآمد، عدم ثبات مدیریت کارگاه از شروع پروژه، عدم وجود سیستم کنترل پروژه قوی، نبود سیستم مدیریتپروژه مناسب، نبود تعهد کاری در میان کارکنان پروژه، برآورد اشتباه هزینه ها در ابتدای پروژه که با استفاده ازتحلیل FMEA ، بالاترین ریسک مربوط به شاخص بالارفتن هزینه در اثر تورم های به وجود آمده در کشور استو با استفاده از سیستم مدیریت پروژه مهمترین شاخص نبود سیستم مدیریت پروژه مناسب می باشد.

Keywords:

مدیریت هزینه , مدیریت پروژه , پروژه های عمرانی , روش تجزیه و تحلیل شکست وآثار آن , تصمیم گیری چند شاخصه فازی