ژئوشیمی گلسنگ ها و ماسه سنگ های ناحیه شرق چابهار

هدف این مقاله بررسی ژئوشیمی عناصر اصلی گلسنگ ها و ماسه سنگ های چابهار واقع در جنوب شرق زون مکران است. پی سنگ ناحیه مکران پوسته های اقیانوسی و واحدهای فلیش هستند که در منطقه چابهار کاملاً بوسیله توالی های ضخیمی از گلسنگ تا سیلت سنگ (معروف به مارن) پوشیده شده اند. نتایج آزمایش کلسیمتری نشان می دهد که درصد آهک سنگ های مورد مطالعه بین 9 تا 21 درصد در تغییر است. بنابراین به علت پایین بودن درصد آهک بهتر است به آنها گلسنگ اطلاق نمود. 10 نمونه از برش های تیس، رمین، گورانکش، لیپار و خور گریندر برداشت و در آزمایشگاه سازمان زمین شناسی کشور مورد آنالیزXRFقرار گرفتند. مقایسه مقدار عناصر اصلی این رسوبات با میانگین پوسته قاره ای بالایی نشان داد که به دلیل فرآیند های پس از رسوبگذاری و یا فقدان سنگ های منشأ حاوی پلاژیوکلاز سدیم دار، میزان Na2O نسبت به پوسته قاره ای بالایی کاهش یافته است. مقادیر اندیس شیمیایی آلتراسیون (CIA) و اندیس آلتراسیون پلاژیوکلاز (PIA) در این ماسه سنگ ها و گلسنگ ها، درجه هوازدگی را برای این سنگ ها متوسط نشان می دهد که این شرایط حاکی از آب و هوای نیمه خشک تا نیمه مرطوب در زمان نهشت این رسوبات است. بعلاوه اندیس تنوع ترکیبی (ICV) در این سنگ ها نشان می دهد که فرآیند چرخه مجدد ناچیز و رسوبات از سیکل اول رسوبی نتیجه شده اند. داده های ژئوشیمیایی و استفاده از دیاگرام های تفکیک کننده رسوبات سیلیسی آواری حاکی از سنگ مادر کوارتزی برای ماسه سنگ ها و گلسنگ های منطقه مورد مطالعه واقع در شرق چابهار است.

Keywords:

ژئوشیمی , گلسنگ , زون مکران , چابهار