بررسی امکان تولید کنسانتره پروتئینی از ضایعات خط تولید رب گوجهفرنگی و

در این پژوهش به بررسی امکان تولید کنسانتره پروتئینی از ضایعات گوجهفرنگی، پرداخته شده است. بدین منظور پس از شناسایی ترکیب شیمیایی بخشهای مختلف ضایعات فرآوری گوجهفرنگی، شامل ضایعات کامل (حاوی پوست، بذر و موسیلاژ)، بذر و بذر روغنکشی شده، کنسانترههای پروتئینی به روش انحلال قلیایی و ترسیب اسیدی تهیه گردید. برای انتخاب مناسبترین شرایط استحصال و دستیابی به حداکثر راندمان، در مرحله قلیایی pHهای ۸، ۹، ۱۰، ۱۱ و ۱۲ و دماهای ۲۰، ۳۰، ۴۰، ۵۰، ۶۰ و ۷۰ درجه سانتیگراد، و در مرحله ترسیب اسیدی pHهای ۳/۳، ۵/۳، ۷/۳، ۹/۳، ۱/۴، ۳/۴، ۵/۴، ۷/۴، ۹/۴، ۱/۵، ۳/۵ و ۵/۵ استفاده شد. پس از تعیین غلظت پروتئین و حجم مایع رویی در مرحله انحلال قلیایی، بهترین شرایط ۱۲=pH و دمای محیط (۲۷-۲۵ درجه سانتیگراد) برآورد شده و حداکثر راندمان در مرحله ترسیب اسیدی، به ترتیب برای کنسانتره پروتئینی تفاله کامل در ۹/۳=pH و برای کنسانتره پروتئینی بذر و بذر روغن کشی شده در ۱/۴=pH حاصل شد. به منظور بررسی تاثیر فرآیند حرارتی در مرحله ترسیب ایزوالکتریک بر راندمان استحصال و خواص عملکردی آن شامل ظرفیت جذب آب و ظرفیت جذب روغن، از دماهای ۱۰۰-۲۵ درجه سانتیگراد، استفاده گردید. بر اساس نتایج، بیشترین مقدار رسوب در درجات حرارتی بالا حاصل شده و بیشترین درصد پروتئین رسوب برای کنسانتره پروتئینی تفاله کامل و کنسانتره پروتئینی بذر، در دمای محیط و برای کنسانتره پروتئینی بذر روغن کشی شده در دمای ۸۵-۷۰ درجه سانتیگراد، بدست میآید. همچنین ظرفیت جذب آب کنسانترههای پروتئینی در دماهای بیشتر، افزایش مییابد. از طرفی با افزایش درجه حرارت استحصال، میانگین ظرفیت جذب روغن نمونهها به طور محسوسی افزایش مییابد. واژه های کلیدی: ضایعات گوجهفرنگی، استحصال قلیایی، ترسیب اسیدی، حداکثر راندمان پروتئین، خواص عملکردی