رضایت زناشویی در پرستاران متاهل بیمارستان های شهر تهران: نقش پیش بین ذهن آگاهی، خانواده اصلی و مهارت های مقابله زوجی

مقدمه:  مطالعه الگوهای تعاملی کسب­شده در خانواده اصلی، آگاهی و پذیرش هیجانات فردی و کیفیت مقابله زوجی در مواجهه با استرس­های بیرونی در پرستاران متاهل که بیش­تر تحت فشارهای ناشی از زندگی خانوادگی و شغلی هستند، ضرورتی است که با هدف مطالعه عوامل زمینه­ای، فردی و تعاملی بر میزان رضایت از زندگی زناشویی در این پژوهش به آن پرداخته می­شود. روش کار: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران متاهل شاغل در بیمارستان­های دولتی و غیردولتی شهر تهران در محدوده زمانی زمستان تا بهار سال ۹۷-۱۳۹۶ بودند که از آن میان، ۲۵۵ پرستار شامل ۱۶۲ نفر شاغل در بیمارستان دولتی و ۹۳ نفر در بیمارستان غیردولتی به روش دردسترس و داوطلبانه برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پنج وجهی ذهن­آگاهی (FFMQ)، مقیاس سنجش رضایت از رابطه (RAS)، مقیاس مقابله زوجی (DCI) و مقیاس خانواده اصلی ( FOS) بودند. یافته ­ها:  نتایج نشان داد که بین افزایش نمرات پرستاران در ابعاد استقلال همراه با صراحت بیان، مسئولیت، احترام به سایرین، بازبودن با دیگران، ایجاد فضای گرم در خانه، حل­تعارض بدون استرس، حساسیت نسبت به مفاهمه و همدلی و ایجاد اعتماد از مولفه­های خانواده اصلی با رضایت از رابطه زناشویی (۰/۰۰۱>p)، بین مولفه­های ذهن ­آگاهی با رضایت زناشویی (۰/۰۰۱>p) و بین مهارت­های مقابله زوجی در پرستاران با رضایت زناشویی (۰/۰۰۱>p) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که مهارت­های مقابله با استرس به تنهایی% ۷۲ و ذهن­آگاهی در گام دوم همراه با مهارت­های مقابله در مجموع% ۷۷ از واریانس رضایت از رابطه زناشویی را در پرستاران تبیین می کند. نتیجه­ گیری: آگاهی از عوامل فردی، تعاملی و زمینه­ای موثر بر رضایت زناشویی به عنوان عامل محافظت­کننده در برابر فشارهای شغلی-خانوادگی متوجه پرستاران می­تواند زمینه ارتقای کیفیت زندگی را در آن­ها افزایش دهد.  

Keywords:

mindfulness , dyadic coping , marital satisfaction , family of origin.‎ , ذهن آگاهی , مقابله زوجی , رضایت زناشویی , خانواده اصلی.