تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی زنان پرستار

مقدمه: پرستاران به دلیل شرایط سخت شغلی، با عوامل تنیدگی زای متعددی روبه رو می باشد که می تواند بر سلامتی جسمی و روانی و همچنین شرایط شغلی آن ها تاثیر بگذارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش به صورت تصادفی منظم از بین پرستاران زن شاغل به کار در بیمارستان های دولتی شهرستان قوچان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی (MBI) مسلش و جکسون، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه سخت رویی کوباسا انجام گردید. آموزش خوش بینی، به صورت گروهی و طی ۸ جلسه (هر جلسه ۹۰ دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.۱۶ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج آزمون t نشان داد میزان فرسودگی شغلی در پرستاران براساس تاهل، شرایط کار، سن و رسمی یا قراردادی بودن تفاوت معناداری (۰۰۱/۰>p) دارد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت اندیشی منجر به افزایش معنادار سخت رویی و تاب آوری (۰۰۱/۰>p) و منجر به کاهش معنادار فرسودگی شغلی (۰۰۱/۰>p) در پرستاران شده است و این بدان معنی است که آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران تاثیر معناداری داشته است (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به شرایط استرس زای شغل پرستاران، مداخله های روان شناختی با هدف افزایش سخت رویی و تاب آوری می تواند فرسودگی شغلی آن ها را کاهش داده و رضایت شغلی و بهبود کیفیت خدمات حاصل گردد.

Keywords:

Positive thinking , hardiness , resiliency , job burnout , nurses , مثبت اندیشی , سخت رویی , تاب آوری , فرسودگی شغلی , پرستاران