بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی بر درماندگی اخلاقی پرستاران در بخش های مراقبت ویژه

مقدمه: یکی از مشکلات روانی و اجتماعی شایع در بین پرستاران شاغل در واحد مراقبت ویژه درماندگی اخلاقی است. درماندگی اخلاقی را می توان وضعیتی از عدم تعادل روانی دانست که زمانی تجربه می شود که انسان از انجام عملی که می داند درست است بازداشته و یا مجبور به انجام کاری شود که می داند نادرست است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه توانمندسازی بر درماندگی اخلاقی پرستاران واحد مراقبت ویژه انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۶۰ پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۹۸ انجام شد. روش نمونه گیری از نوع بلوک بندی تصادفی بود. برنامه توانمندسازی اخلاقی طی یک کارگاه ۲ روزه برای گروه مداخله برگزار شد. در شروع، بلافاصله و ۱ ماه بعد از مداخله، پرسشنامه اطلاعات فردی و درماندگی اخلاقی برای هر دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی نظیر تی مستقل، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار آماری ۱۶ . SPSSV انجام گرفت. یافته ها: قبل از مداخله، میانگین فراوانی و شدت درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب ۰۵ / ۵ ± ۲۰ / ۴۰ و ۳۳ / ۹ ± ۵۳ / ۴۰ ( ۰۵ / ۰ ≤ P ) و ۴۸ / ۵ ± ۶۳ / ۴۰ و ۵۵ / ۹ ± ۲۷ / ۴۱ ( ۰۵ / ۰ ≤ P) بود. بعد از مداخله، میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی گروه مداخله و کنترل بترتیب ۹۹ / ۴ ± ۳۷ و ۸۸ / ۸ ± ۱۰ / ۳۹ ( ۲۶۳ / ۰ = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی بترتیب ۳۳ / ۵ ± ۱۷ / ۳۷ و ۹۰ / ۲۳ ± ۹ / ۳۹ ( ۳۱۸ / ۰ = P) بود اما یک ماه بعد از آن، از نظر میانگین فراوانی درماندگی اخلاقی ( ۰۱۲ / ۰ = P ) و میانگین شدت درماندگی اخلاقی( ۰۰۹ / ۰ = P )تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای درماندگی اخلاقی پرستاران، به نظر می رسد با برنامه ریزی و اجرای برنامه های توانمندسازی شاید شدت و فراوانی درماندگی اخلاقی در بین پرستاران را به حداقل رسانید.

Keywords:

Empowerment , Moral distress , Intensive care unit , Nurse , توانمندسازی , درماندگی اخلاقی , بخش مراقبت ویژه , پرستار