بررسی روابط بین فعالیت بدنی و رضایت از زندگی در زنان: مدل تحلیل مسیر

مقدمه: فعالیت بدنی ارتباط تنگاتنگی با مزایای متنوع جسمانی و روانی دارد که بر کیفیت و رضایت از زندگی تاثیر می گذارند. هدف این مطالعه تعیین روابط بین فعالیت بدنی و رضایت از زندگی در زنان به روش تحلیل مسیر بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-همبستگی، ۲۰۰ نفر از زنان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و پیلاتس شهرستان تبریز و میانه، "پرسشنامه فعالیت بدنی بک" (Baecke Physical Activity Questionnaire)، "پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی" (Sport Self-efficacy Questionnaire)، "مقیاس رضایت از زندگی" (Satisfaction with Life Scale) و نسخه "کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت" (World Health Organization Quality of Life Questionnaire- BREF (WHOQOL-BERF را تکمیل کردند. روایی و پایایی پرسشنامه ها در مطالعات قبلی مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۳ و آموس ۲۰ انجام شد. یافته ها: رابطه معناداری بین فعالیت بدنی و خودکارآمدی، بین خودکارآمدی و سلامت روانی، بین خودکارآمدی و سلامت جسمانی، بین سلامت روانی و سلامت جسمانی، بین رضایت از زندگی و سلامت روانی و بین رضایت از زندگی و سلامت جسمانی زنان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و پیلاتس وجود دارد (۵۳/۰ ≥ r ≥ ۱۴/۰). همچنین مدل تحلیل مسیر به دست آمده از روابط بین فعالیت بدنی، خودکارآمدی، سلامت جسمانی، سلامت روانی و رضایت از زندگی به خوبی تبیین شد (۰۸۷/۰ = RMSEA، ۹۵/۰ = NFI، ۹۷/۰ = CFI و ۹۸/۰ = GFI). نتیجه گیری: ورزش های ایروبیک و پیلاتس اثرات مثبتی روی خودکارآمدی و در نتیجه بهبود وضعیت سلامت روانی و جسمانی داشتند که در نهایت منجر به افزایش رضایت از زندگی در زنان شد. ترغیب زنان به منظور شرکت بیشتر در فعالیت های مذکور برای رضایت از زندگی آنان پیشنهاد می شود.

Keywords:

Quality of Life , Motor Activity , Self-Efficacy , Mental Health , کیفیت زندگی , فعالیت حرکتی , خودکارآمدی , سلامت روانی