اثر "درمان شناختی رفتاری" به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و تاب آوری روانی زنان یائسه

مقدمه: زنان به طور متوسط یک سوم عمر خود را در دوران یائسگی می گذرانند، این حالت با توجه به مشکلات همراه احساس خوب بودن را مختل می کند. این مطالعه باهدف تعیین اثر "درمان شناختی رفتاری" به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و تاب آوری روانی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی در یک طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه زنان یائسه مراجعه کننده به مطب های زنان و زایمان شهر رامسر در بهار ۱۳۹۴ بودند. از میان آن ها ۳۲ زن که مطابق با معیارهای ورود و خروج مطالعه بودند، انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه ۱۶ نفری (مداخله و کنترل) قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، "سیاهه اضطراب بک"(Beck anxiety inventory) و "مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون" (Connor-Davidson resilience scale)  بود. در این مطالعه روایی صوری و محتوایی توسط ۷ تن از متخصصین و پایایی به روش آلفای کرونباخ تائید گردید. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ تحلیل شد. یافته ها: درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی باعث کاهش اضطراب (۱۵۲/۰۲۹= F و ۰/۰۱ > P) و افزایش تاب آوری روانی (۱۰۶/۶۶۸= F و ۰/۰۱ > P). در زنان در گروه آزمایش شد درحالی که در گروه کنترل تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی یک روش موفق برای کاهش اضطراب و افزایش تاب آوری روانی در زنان یائسه است. لذا پیشنهاد می شود از آن برای کاهش اضطراب و افزایش تاب آوری زنان یائسه استفاده شود.

Keywords:

Cognitive Behavior Therapy , Anxiety , Psychological Resilience , Menopause , درمان شناختی رفتاری , اضطراب , تاب آوری روانی , یائسگی