فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران

مقدمه: کارکنان فوریت های پزشکی به دلیل مواجهه هر روزه با شرایط تنش زا و فقدان شرایط مثبت در محیط کار مستعد فرسودگی شغلی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان عملیاتی مرکز اورژانس تهران در سال ۱۳۹۴ انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی ۲۸۵ نفر از کارکنان عملیاتی مرد مرکز اورژانس تهران که بطور تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه "اطلاعات فردی" و "سیاهه فرسودگی ماسلاچ" (Maslach Burnout Inventory) (MBI) بود. روایی صوری و محتوایی ابزار با نظر ۱۰ تن از خبرگان و پایایی ابزار هم با استفاده از آلفای کرونباخ توسط ۳۰ نفر تایید گردید. داده ها با استفاده از نرم فزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر کارکنان (۵/۷۷ درصد) فرسودگی شغلی متوسط داشتند. از نظر شدت، میانگین نمره خستگی هیجانی افراد برابر ۲۵/۱۲±۶۵/۲۱، نمره مسخ شخصیت برابر ۳۶/۷±۴۸/۲۰، نمره کفایت شخصی برابر ۴۲/۵±۹۲/۲۲ و نمره درگیری شغلی۱۶/۵±۲۹/۹ بود. همچنین از نظر فراوانی، میانگین نمره بروز خستگی هیجانی برابر با ۹/۱۰±۷۶/۲، مسخ شخصیت برابر با ۱۹/۷ ±۲۹/۲۰، کفایت شخصی برابر با ۳۵/۵±۴۴/۲۲ و درگیری شغلی برابر با ۰۹/۵±۱۱/۹ به دست آمد. نتیجه گیری: فرسودگی شغلی در بین کارکنان عملیاتی اورژانس تهران در حد متوسط بود. پیشنهاد می شود برنامه ریزی در راستای شناخت عوامل تاثیر گذار و تعدیل آنها صورت گیرد.

Keywords:

Job burnout , Pre- Hospital Emergency , Operational Personnel , Tehran Emergency Center. , فرسودگی شغلی , اورژانس پیش بیمارستانی , کارکنان عملیاتی , مرکز اورژانس تهران