تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع۲

مقدمه: فعالیت ورزشی ابزار درمانی موثری برای مدیریت بیماران دیابتی نوع ۲ است؛ هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرینات ترکیبی و تناوبی سرعتی شدید بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲ است. روش کار­: ۵۲ زن دیابتی نوع ۲دارای اضافه وزن (سن:۶۰-۴۵ سال و شاخص توده بدنی>۳۰) با سطوح HbA۱c≥ ۵/۶ % به طور داوطلبانه انتخاب شدند وبر اساس مقادیر هموگلوبین A۱c در سه گروه تمرین:SIT (۱۷n=) و ترکیبی (۱۷n=) و کنترل (۱۸n=) قرار گرفتند. تمرینات شامل ۱۲ هفته تمرین ترکیبی و SIT بود. سطوح شاخص­های هموگلوبین A۱c و گلوکز ناشتا و انسولین اندازه­گیری شد. جهت تعیین تفاوت­های میان گروه ها ازروش آماری تحلیل کوواریانس و در صورت معنی­داری ازآزمون LSD  برای تعیین اختلاف بین گروه­ها استفاده گردید.                  یافته­ ها: کاهش معنی­داری در میزان گلوکز ناشتا گروه SIT وجود داشت (۰۰۱/۰p<). میزان انسولین سرم گروه SIT و ترکیبی افزایش قابل توجهی یافت (۰۰۱/۰>p و۰۰۱/۰=p). میزان آپلین تغییرات معنی­داری در گروه SIT و ترکیبی وجود نداشت ( ۱۳/۰=p و۰۹/۰=p). نتایج تفاوت معنی­داری را در شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه (۰۰۱/۰p<) SIT و ترکیبی (۰۰۱/۰p= ) نشان داد. نتایج آزمون آنکوا تفاوت معنی­داری در قندخون ناشتا(۱۷۱/۰ p=و ۸۵۳/۱F=)  و آپلین (۱۲/۰=p و ۵۱۱/۰=F)نشان نداد. اما تفاوت بین گروهی معنی­داری در انسولین (۰۳۶/۰=p و۶۲۲/۳=F) و مقاومت به انسولین (۰۰۸/۰=p و۵۱۱/۵=F) مشاهده شد.  نتیجه ­گیری: تمرینات ورزشی مستقل از نوع و روش انجام می توانند اثرات مثبتی بر کنترل قندخون زنان دیابتی نوع ۲ داشته باشند.  

Keywords:

SIT and Combined Training , Apelin , Type ۲ Diabetes. , تمرینات SIT و ترکیبی , آپلین , دیابت نوع ۲