مقایسه عوامل روانی- اجتماعی محیط کار پرستاران بخش های کودکان و بزرگسالان در بیمارستانهای منتخب شهر اصفهان ۱۳۹۵

مقدمه: تاثیر عوامل روانی- اجتماعی محیط کار بر روی جنبه ­های فردی و سازمانی کارکنان به خوبی شناخته شده است و عدم توجه به این عوامل می­تواند باعث بروز بیماری­های جسمی، روانی و نگرش منفی به فعالیت­های حرفه­ای و کاهش بهره­ وری در پرستاران ­شود. هدف از این پژوهش بررسی عوامل روانی- اجتماعی محیط کار و مقایسه آن­ها در دو گروه پرستاران بخش­های کودکان و بخش­های بزرگسالان در بیمارستان­های منتخب شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ بود. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقایسه­ای و جامعه آماری ۲۱۰ نفر از پرستاران بخش­های کودکان و بخش­های بزرگسالان بیمارستان­های منتخب شهر اصفهان بودند. در این مطالعه نمونه­ گیری به روش تصادفی چندمرحله­ ای انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اطلاعات فردی و نسخه کوتاه پرسشنامه روانی- اجتماعی کپنهاگ بود. یافته­ها: یافته­ ها نشان داد میانگین نمره رضایت شغلی در پرستاران بخش­های بزرگسالان به طور معناداری بیشتر از پرستاران بخش­های کودکان بود (۰۵/۰ >P) اما میانگین نمره تعارض کار- خانواده در پرستاران بخش­های کودکان به طور معناداری بیشتر بود (۰/۰۵ >P). بین میانگین نمره کل عوامل روانی- اجتماعی محیط کار و بعضی از مقیاس­های آن در پرستاران بخش­های بزرگسالان و پرستاران بخش­های کودکان تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۵ P<). بین سن، سابقه کار، جنسیت، تاهل و وضعیت استخدام با عوامل روانی- اجتماعی محیط کار تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۰۵< P). نتیجه­ گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سلامت روانی- اجتماعی پرستاران بخش­های کودکان در مقایسه با پرستاران بخش­های بزرگسالان در سطح پایین ­تری قرار دارد. استقبال از ایده ­های کاری جدید، استفاده از کار تیمی، مشارکت دادن پرستاران در امور بیمارستان، فراهم بودن فرصت­های آموزشی، وجود حمایت­های مدیریتی و غیره بر میزان فراوانی و شدت ابعاد فرسودگی و نارضایتی شغلی پرستاران و به خصوص پرستاران کودکان تاثیرگذار هستند.

Keywords:

Psycho social factors , Copenhagen questionnaire , Children , Adult , Nurse , عوامل روانی- اجتماعی , پرسشنامه کپنهاگ , کودکان , بزرگسالان , پرستار