اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی معلمان بازنشسته*

مقدمه: با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و لزوم توجه به مسائل سلامت روان شناختی سالمندان از جمله احساس تنهایی و خودکارآمدی دارای اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی معلمان بازنشسته انجام گرفت. روش: روش این مطالعه شبهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل ۳۰ نفر از زنان سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش مقیم سرای سالمندان شهر کرمان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیپلوا و کارتونا (۱۹۸۰) و پرسشنامه خودکار آمدی عمومی شوارزر و جروسلم (۱۹۸۱) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش ­آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر خودکارآمدی در سطح آلفای ۰۱/۰ معنادار بود (۵۳۴/۴۴=F)، همچنین پس از تعدیل نمرات پیش ­آزمون، تفاوت بین گروه آزمایش و کنترل در متغیر احساس تنهایی در سطح آلفای ۰۱/۰ نیز معنادار بود (۱۶/۳۴=F)؛ بنابراین، فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی بسته ی آموزشی مبتنی بر معنادرمانی بر احساس تنهایی و خودکارآمدی در پس آزمون مورد تایید قرار می گیرد. نتیجه گیری:  بر اساس نتایج می توان گفت که استفاده از بسته ی آموزشی مبتنی بر معنا درمانی به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می تواند در مقابل سایر روش های درمانی در کاهش احساس تنهایی و افزایش خودکارآمدی کارایی بیشتری داشته باشد.  

Keywords:

logo therapy , loneliness , self-efficacy , teachers , retired. , معنادرمانی , احساس تنهایی , خودکارآمدی , معلمان , بازنشسته.