ارزیابی عملکرد الکترودیالیز جهت بازیابی اورانیم از محلول های آبی

در این پژوهش، امکان بازیابی اورانیم از محلول­ های آبی با استفاده از فرایند الکترودیالیز بررسی شد. اثر زمان جداسازی، اختلاف پتانسیل الکتریکی، دبی، اسیدیته، غلظت اورانیم و غلظت محلول شستشوی الکترودها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که زمان پایداری الکترودیالیز کم تر از ۲۰ دقیقه است. با افزایش اختلاف پتانسیل الکتریکی از ۵ تا V ۲۰، جداسازی اورانیم افزایش یافت و سپس به دلیل پدیده آبکافت، ثابت ماند. به دلیل مقاومت کم ­تر، عملکرد مدول غشایی تک ­محفظه ای از مدول چندمحفظه ­ای مناسب­ تر بود. با افزایش دبی و غلظت خوراک، جداسازی اورانیم به دلیل کاهش زمان اقامت و افزایش پدیده پلاریزاسیون غلظتی کاهش یافت. افزایش اسیدیته خوراک به دلیل رقابت بین یون ­های اسید با اورانیم، باعث کاهش جداسازی اورانیم و افزایش شدت جریان الکتریکی گردید. با افزایش غلظت نیترات سدیم در محلول شستشوی الکترودها از ۰۱/۰ به M ۲۵/۰، درصد جداسازی اورانیم افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که امکان بازیابی اورانیم از محلول های آبی با استفاده از فرایند الکترودیالیز وجود دارد.

Keywords:

الکترودیالیز , اورانیم , غشا , اختلاف پتانسیل الکتریکی