برآورد میزان جذب سزیم در ماهی نقره ای دریا (دیسانترارچاس لابراکس) با استفاده از مدل چند بخشی و شبکه ی عصبی

سزیم-۱۳۷ یکی از شکافت- پاره­ها است کهمعمولا بعد از حوادث هسته ای، نظیر حادثه­ی فوکوشیما، همراه با ید-۱۳۱ در محیط زیست انتشار می­یابد. آلودگی ناشی از این رادیونوکلید با توجه به نیم- عمر حدود ۳۰ سال آن، تا مدت زیادی در محیط زیست باقی می ماند و می تواند به راحتی وارد زنجیره­ی غذایی انسان شود. با استفاده از مدل دوبخشی، نحوه­ی توزیع و جذب سزیم-۱۳۷ در ماهی نقره ای دریا (دیسانترارچاس لابراکس) توصیف شده است. در این مدل، بخش اول خون و بخش دوم سایر بافت ها هستند. با استفاده از روش عددی و با در نظر گرفتن پرتوزایی غذا به عنوان ورودی، معادلات این مدل حل و پرتوزایی سزیم در بخش های مختلف محاسبه شده است. با مقایسه­ی این پرتوزایی با داده های تجربی گزارش شده، ضریب­های انتقال بین بافتی ماهی به دست آمد کهبا ضریب­های انتقال محاسبه شده به وسیله­ی نرم افزار COMKAT نیز مقایسه شدند؛ اختلاف حدود %۲ بود. سپس با تغییر ضریب­های انتقال، دسته منحنی های جذب سزیم-۱۳۷ و مشخصات آن­ها برای آموزش شبکه­ی عصبی به دست آمد. آموزش شبکه با مشخصات منحنی ها، در ۶ گروه انجام شد و نتایج حاصل از همگرایی شبکه نشان داد که شبکه حدود %۹۹ پاسخ درست دارد و می توان از آن برای تخمین ضریب­های انتقال بین بافتی، درصد نمکی آب و میزان پرتوزایی سزیم–۱۳۷ در آب استفاده کرد.

Keywords:

سزیم-۱۳۷ , مدل دوبخشی , ماهی نقره ای دریا , ضریب انتقال , شبکه ی عصبی