نشان د ارسازی آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین با تکنسیم-m۹۹، کنترل کیفی و توزیع زیست شناختی آن

از آنتی بیوتیک های نشان دار، در پزشکی هسته ای می توان برای تشخیص و ردیابی عفونت استفاده کرد. آنتی بیوتیک ها به دلیل تمایل به ترکیب شدن با باکتری ها، ترکیبات اختصاصی برای ردیابی عفونت هستند. سیپروفلوکساسین، آنتی بیوتیک کینولونی با طیف گسترده است که به آنزیم DNA ژیراز باکتری وصل شده و از سنتز DNA در آن جلوگیری می کند. این مقاله به نشان دارسازی سیپروفلوکساسین با مرسوم ترین رادیونوکلید موجود در پزشکی هسته ای، تکنسیم-m۹۹، می پردازد. در این راستا، از قلع کلرید به عنوان کاهنده استفاده شده است و پارامترهای مختلف اعم از میزان کاهنده، pH محیط، میزان گرما برای تعیین بازده بهینه مورد ارزیابی قرار گرفته اند. کنترل رادیوشیمیایی آنتی بیوتیک نشان دار شده، با استفاده از کروماتوگرافی کاغذی انجام شده است. واکنش در دمای آزمایشگاه، خلوص ۳±۹۰% را برای کمپلکس به دنبال داشت. میزان پایداری رادیوداروی موردنظر در مجاورت سرم انسانی ظرف مدت ۱ و ۴ ساعت به ترتیب، ۸۴.۲% و ۷۹.۶% بوده و ۷۵% از فعالیت پرتوزایی مورد استفاده با باکتری اتصال پیدا کرد. نسبت جذب عضله ی عفونی به غیرعفونی ۱ ساعت و ۴ ساعت پس از تزریق به ترتیب، ۳.۲  و ۱.۸به دست آمد.

Keywords:

رادیودارو , سیپروفلوکساسین , نشان دارسازی , ردیابی عفونت , تکنسیم-m۹۹