سطح احساس مثبت از تدریس آموزشگران کشاورزی بر پایه احساس خودکارآمدی تدریس آنها

این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و داده ها به روش پیمایشی گردآوری شد. به لحاظ تحلیل داده ها نیز پژوهش علی - ارتباطی به شمار می آید. هدف این پژوهش پیش بینی سطح متغیر احساس مثبت از تدریس ناشی از ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی بود. جامعه آماری متشکل از ۲۱۰ نفر از آموزشگران دو مرکز آموزش عالی علمی کاربردی کشاورزی واقع در استانهای تهران و البرز بود که با استفاده از فرمول تصحیح جامعه معین ۱۳۰ نفر به روش نمونهگیری طبقه ای تصادفی گزینش شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای استاندارد بود که وضعیت روایی آن به سه صورت صوری، سازه و تشخیصی تایید شد و وضعیت پایایی آن با محاسبه مقادیر پایایی ترکیبی و تتای ترتیبی صورت گرفت. روش غالب آماری مدلسازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی بود که نتایج نشان داد احساس مثبت از تدریس آموزشگران در هنگام تدریس و بیرون کلاس به دو بعد از احساس خودکارآمدی شامل انگیزش بخشی به فراگیران و حفظ منزلت آموزشگری وابسته است. این در حالی است که احساس خودکارآمدی در آموزش تنها سبب تقویت احساس مثبت در بیرون کلاس می شود.

Keywords:

ابعاد خودکارآمدی تدریس , احساس مثبت از تدریس , آموزشگران کشاورزی , موسسه آموزش عالی علمی کاربردی