ارزیابی کنه کش گیاهی حاوی روغن پنبه دانه و میخک علیه کنه تارتن دو لکه ای سیب
Publish place: Journal of plant protection، Vol: 35، Issue: 4
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 431
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPP-35-4_005
تاریخ نمایه سازی: 14 دی 1400
Abstract:
کنه تارتن دولکهای سیب (Tetranychus urticae Koch) همه ساله در باغات سیب کشور خساراتی را به باغداران تحمیل مینماید. استفاده مداوم از کنهکش/حشرهکشهای شیمیایی طیف وسیع جهت کنترل این آفت، علاوه بر احتمال ایجاد مقاومت، باعث از بین بردن دشمنان طبیعی نیز شده است. همچنین تا به امروز هیچ کنهکش گیاهی بر روی این گونه در ایران ثبت نشده است. در این راستا، کنهکش گیاهی حاوی روغن پنبه دانه و میخک (Pestout®) جهت کنترل مراحل فعال این آفت با غلظتهای ۳ و ۵ در هزار و در مقایسه با سموم رایج اسپیرودیکلوفن با غلظت نیم در هزار، فنازاکوئین با غلظت نیم در هزار و شاهد (آبپاشی) در سه استان تهران، اصفهان و خراسان رضوی مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و در سه تکرار (هر تکرار شامل دو درخت سیب ده ساله رقم زرد و با شرایط یکسان) برای هر تیمار انجام شد. نمونهبرداری یک روز قبل از سمپاشی و زمان های ۳، ۷ و ۱۴ روز پس از سمپاشی از هر واحد آزمایشی صورت گرفت. درصد تلفات با فرمول هندرسون-تیلتون محاسبه و پس از تجزیه واریانس مرکب دادهها با استفاده از نرمافزار SAS، مقایسه میانگین درصد کارایی تیمارها با آزمون دانکن صورت گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از سه منطقه هر دو غلظت پستاوت در تمام روزها کارایی بالایی داشته و قابل مقایسه با سموم رایج شیمیایی بودند. بنابراین میتوان گفت که کنهکش پستاوت جایگزین خوبی جهت کنترل این آفت بوده و غلظت ۳ در هزار این ترکیب در ایران قابل توصیه میباشد.
Keywords:
Authors
مصطفی میرزائی
استادیار پژوهش بخش تحقیقات جانورشناسی کشاورزی، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
محمدرضا نعمت الهی
استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
هاشم کمالی
دانشیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، خراسان رضوی، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :