مقایسه تاثیر تمرین هوازی و مصرف ارلیستات بر گرلین آسیل دار، انسولین و گلوکز مردان چاق

مقدمه: کنترل اشتها بر چاقی تاثیر گذار است و گرلین مترشحه از معده نقش مهمی در تعادل انرژی و چاقی دارد. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرین هوازی و مصرف ارلیستات بر گرلین آسیل دار، انسولین و گلوکز مردان چاق بود. روش کار: تعداد ۴۸ آزمودنی چاق جوان (سن ۱۴/۲±۵۶/ ۲۱، شاخص توده بدن ۲۱/۳±۹/۳۳)  با استفاده از فراخوان و اطلاع از شرایط پژوهش،به روش نمونه گیری  هدفمند و بصورت کارآزمایی بالینی  با طرح پیش آزمون و پس آزمون و بصورت یک سو کور انتخاب شدند، بصورت  تصادفی در چهار گروه ۱۲ نفری مصرف ارلیستات، تمرین هوازی، تمرین+ ارلیستات و شاهد قرار گرفتند. آزمودنی‎های گروه ارلیستات و تمرین+ارلیستات، روزانه سه کپسول ۱۲۰ میلی گرمی ارلیستات مصرف نموده و گروه‎های تمرین+ارلیستات و تمرین هوازی، برنامه تمرین را به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه با شدت کار ۵۵ تا ۶۰ درصد ضربان قلب هدف به مدت ۲۵ دقیقه اجرا نمودند. سطح گرلین آسیل دار و انسولین به روش الایزا و گلوکز با استفاده از روش آنزیمی کولوریمتریک اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها،  برای مقایسه نتایج قبل و بعد در هر گروه از آزمون آماری t  همبسته و برای مقایسه نتایج گروه ها با یکدیگر از آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنس داری ۰.۰۵ استفاده شد. نتایج: گروه‎های تجربی افزایش معنی داری در گرلین اسیل دار و کاهش معنی داری در انسولین و گلوکز نشان دادند (۰۰۱/۰=P). همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که تفاوت معنی داری در متغیر ها در بین گروه‎های ارلیستات، تمرین و تمرین+ ارلیستات وجود ندارد (۲۱۶/۰ P= ). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی و مصرف ارلیستات ذخائر انرژی بدن را کاهش می دهد و با افزایش سطح ترشح گرلین آسیل دار، منجر به تحریک رفتار دریافت غذا و تعادل انرژی می شود.

Keywords:

تمرین هوازی , ارلیستات , گرلین آسیل دار , انسولین و گلوکز