تخمین پتانسیل واگرایی خاک با استفاده از ویژگی های مکانیکی

خاک های واگرا از جمله رایج ترین خاکهای مسئله دار در سطح جهان محسوب می گردند. در این گونه از خاکها ذرات رس در مجاورت آب چسبندگی خود را از دست داده و به سرعت شسته و فرسایش می یابند، و مشکلات زیادی برای سازه هایی که بر روی آن ها ساخته شده ایجاد می کنند. این پژوهش به بررسی میزان واگرایی خاک های رخنمون یافته در جنوب شرق یزد با هدف برقراری ارتباط بین ویژگیهای مکانیکی و درجه واگرایی، پرداخته است. پس از انجام یکسری آزمایش های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی، مشخصات خاک های مورد مطالعه تعیین شد و همچنین درجه واگرایی خاک ها با انجام آزمایش های شیمیایی، پین هول و هیدرومتری مضاعف مشخص گردید. در نهایت با استفاده از روش های آماری ارتباط بین ویژگیهای مکانیکی و درجه واگرایی خاک ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که خاک های مورد مطالعه دارای پتانسیل واگرایی کم تا متوسط می باشند. بطوریکه با افزایش عمق، درجه واگرایی خاک کاهش می یابد. ارزیابی ها نشان داد که ارتباط معناداری بین پارامترهای مقاومت برشی (زاویه اصطحکاک داخلی) و درجه واگرایی خاک وجود ندارد. این درحالی است که مقاومت فشاری تک محوره خاک می تواند به عنوان شاخص معقولی در تخمین درجه واگرایی خاک مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

خاک واگرا , ویژگی های مکانیکی , تخمین درجه واگرایی , روش های آماری ,