ارزیابی پس از بهره برداری فضاهای عمومی با بهره گیری از معیارهای طراحی فراگیر (مطالعه ی موردی: پارک آزادی شیراز)

پارک ها به عنوان یکی از مهم ترین فضاهای شهری بایستی پاسخگوی نیازهای طیف گسترده ای از کاربران خود باشند. در راستای پاسخ دهی مطلوب به این نیازها، بهره جستن از طراحی فراگیر، با ایجاد محصولات و فضاهایی که قابلیت دسترسی و استفاده ی برابر را برای همه ی کاربران فراهم می کند، سودمند است. هدف از این تحقیق، معرفی اصول طراحی فراگیر و ارزیابی میزان بهره گیری از این اصول در پارک آزادی شیراز است. به منظور تحقق این هدف، ابتدا مرور پیشینه تحقیق به صورت اسنادی انجام شد و پس از استخراج شاخص های مرتبط، پژوهشی با روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفت. در تحقیقی میدانی، نیازهای کاربران با مشاهده ی وضع موجود شناسایی شد و در همین راستا پرسشنامه هایی بین ۱۰۰ نفر از مراجعین به صورت تصادفی توزیع گردید. تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۶.۰ صورت گرفت. نتایج حاصل از ارزیابی پس از بهره برداری این پارک، بیانگر وجود معضلات بسیاری در متناسب سازی آن با اصول طراحی فراگیر است که از مهم ترینشان می توان مواردی نظیر وجود گوشه های مخفی در پارک، عدم وجود سیستم مسیریابی کارآمد و قابل استفاده نبودن سرویس های بهداشتی و مبلمان موجود را نام برد. استفاده از تمهیدات طراحانه با تمرکز بر حل مسائل شناسایی شده در این مقاله، می تواند پارک ها را برای همه قابل دسترس تر و از نظر استفاده بهینه تر، مطلوب تر و در یک کلام فراگیر سازد.

Keywords:

طراحی فراگیر , ارزیابی پس از بهره برداری , پارک , معلول , دسترسی همگانی.