ارزیابی استفاده از اکوبریک در مصالح ساختمانی: گامی موثردر جهت دستیابی به معماری سبز شهری

امروزه یکی از معضلات کنونی جامعه بشری نرخ بالای تولید مواد زائد می باشد. اولین گام در راستای حفظ محیط زیست در مقابل آسیب هاب ناشی از تولید مواد زائد، تولید کمتر و تفکیک مناسب آن ها و سپس بازیافت برخی از ضایعات به مواد قابل استفاده می باشد. مشکلات زیست محیطی که در اثر دفع غیر اصولی و غیر فنی این مواد زائد پدید آمده، توجه پژوهشگران در راستای بازیافت این مواد را به خود جلب کرده است. در سال های اخیر تمرکز بیشتری بر نحوه جمع آوری و استفاده مجدد از برخی ضایعاتی صورت گرفته است که می توانند دوباره به چرخه مصرف باز گردند که خود اهمیت و ضرورت آن را در مطالعات شهری نشان می دهد. به منظور مقابله با این مشکل، مفهوم جدید اکوبریک که به عنوان آجر بطری نیز شناخته می شود ، در حال رشد است. اکوبریک ها نوع جدیدی از مصالح ساختمانی بحساب می آیند که از بطری های پلاستیکی ساخته شده و با مواد زائد از جنس پلاستیک پر می شوند و می توانند برای اهداف ساخت و ساز استفاده گردند. از اکوبریک ها می توان برای ایجاد فضاهای باغ ، دیوارهای جدا کننده به عنوان یک استراتژی ساخت و ساز پایدار استفاده نمود. تخمین زده شده است که برای هر ۱ کیلوگرم اکوبریک، از آزاد شدن ۳ کیلوگرم CO۲جلوگیری می شود.هدف از این پژوهش معرفی اکوبریک به عنوان یک مصالح ساختمانی، بررسی خصوصیات، مزایا و کاربرد آن بوده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که اکوبریک به عنوان مصالح ساختمانی نقش مهمی را در توسعه پایداری ایفا می کند. مزیت این آجرها از یک طرف کاهش هزینه ساخت و ساز و از طرفی کاهش آلودگی زیست محیطی می باشد. هم سو بودن این شیوه مدیریت مواد پسماند با مبانی پایداری گامی موثر برای رسیدن به معماری سبز شهری خواهد بود.

Keywords:

اکوبریک , آجر زیست محیطی , محیط زیست , بازیافت , مصالح ساختمانی