پدیده مهاجرت به شهر و تاثیر آن بر حاشیه نشینی افراد بومی (مطالعه موردی: شهر بندرعباس)

افزایش مهاجرت و در پی آن رشد شتابان شهرنشینی در نقاط مقصد، بدون توجه به مولفه های لازمه ی شهروندان، مشکلات شهر را در زمینه ی تامین نیازهای ساکنین تشدید کرده است. بخشی از این مشکلات مربوط به کمبود مسکن و عدم وجود خدمات شهری مناسب و در نتیجه ظهور پدیده حاشیه نشینی می باشد. در این پژوهش تاثیر مهاجرت بر حاشیه نشینی افراد بومی شهر بندرعباس مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی _تحلیلی است. گردآوری داده ها در این پژوهش از طریق مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با مدیران شهری می باشد. پس از بررسی دو مولفه مسکن و کاربری اراضی و تاثیر آن بر محلات حاشیه نشین، نتایج این پژوهش نشان می دهد که شهر بندرعباس با کمبود مسکن مواجه نیست و به دلیل افزایش نرخ اجاره بها و ناتوانی افراد از پرداخت آن پدیده ای به نام خانه های خالی ایجاد شده است و افراد کم درآمد عامل جاذبه ای، مانند مسکن ارزان قیمت در محلات حاشیه شهر پیدا می کنند که میزان سرانه خدمات شهری در آن‎ جا از حد قابل قبول سرانه استاندارد شهری کمتر می باشد.

Keywords:

مهاجرت , حاشیه نشینی , خدمات شهری , بندرعباس