ارزیابی شاخص های پیاده مداری در محلات کوهپایه ای نمونه موردی: محله حصارک منطقه ۵ تهران

یکی از مهمترین فضایی که برای بررسی پیاده مداری مناسب است فضاهای درون محله و فاصله دسترسی به خدمات و امکانات محله به صورت پیاده برای ساکنین است. در این میان با بررسی ویژگیهای کالبدی راه و نیز امتیازدهی به کاربری های جاذبه پیاده با در نظر گرفتن فاصله آنها از مبدا با نگاهی کلی به ابعاد کمی و کیفی این موضوع می تواند میزان پیاده مداری در یک فضای شهری را تعیین کند علاوه بر اینکه به افراد در انتخاب محل سکونتشان کمک می کند می تواند با ترویج فرهنگ پیاده مداری در کشور بهبود کیفیت زندگی منجر شود. با توجه به پیشرفت روز افزون ماشین ها و نیاز انسان به خودرو برای تردد درون شهری با کم رنگ شدن نقش انسان در محیط به شهر به عنوان یک کل منسجم نقش خود را در حال از دست دادن است، این امر موجب شده است که فضاهای فاقد حیات در شهر پدیدار گردد که به موجب عدم حضور انسان در محیط و نداشتن فعالیت موثر و همچنین نداشتن یک رویداد مشخص در محیط ایجاد شد است، نیاز به مطالعه در بهبود این روند به منظور تقویت سرزندگی و حضور پذیری شهروندان در محله حصارک کن موجب شد که تحقیق حاضر به وسیله مشاهده و پرسش نامه تدوین گردد، با توجه به کوهپایه ای بودن محله نقش شیب بر ایجاد کیفیت محیطی مورد بررسی قرار گرفته، یکی از ویژگی های محیطی استفاده از سلسه مراتب فضایی در سطوح شیب دار و قابلیت پیش بینی محیط بر اساس دید مناسب می باشد، از دیگر راه کارهای به کار رفته ایجاد قاب های از شهر به عنوان منظر شهری می باشد که با توجه به شیب موجود این امر نمود بهتری به خود گرفته است.

Keywords:

پیاده مداری , کیفیت فضایی , محلات کوهپایه ای