بهره گیری از سامانه های غیر فعال در راستای ایجاد آسایش اقلیمی

در دنیای امروز یکی از دغدغه های بشر مصرف بی رویه انرژی تجدیدناپذیر و به دنبال آن مشکلات و مسایل زیست محیطی است. در این میان ساختمان ها با ۳۳ درصد مصرف انرژی و ۲۵ درصد انتشار گازهای گلخانه ای، بخش بزرگی از تقاضای انرژی را به خود اختصاص داده اند. بنابراین بهینه سازی ساختمان ها می تواند تاثیر قابل توجهی بر کاهش نگرانی های زیست محیطی داشته باشد. در این راستا راهکارهای مختلفی از طرف پژوهشگران و طراحان ارائه شده است. این ترفندها را می توان در دو گروه سامانه های فعال و غیر فعال دسته بندی کرد. سیستم های فعال سیستم هایی هستند که انرژی خورشیدی را به کمک تجهیزات مکانیکی و انرژی های دیگر جمع آوری و ذخیره می کنند. اما سیستم های غیرفعال انرژی خورشیدی را بدون استفاده از سیستم های مصرف کننده، انرژی را جمع آوری، ذخیره و توزیع می کنند. این سیستم نیاز به امکانات و تجهیزات پیچیده ای ندارد و برای مناطق دورافتاده و روستایی نیز قابل استفاده هستند. لذا در این نوشتار به صورت خاص تمرکز بر این نوع از سامانه ها است، تا با طراحی بهینه و بهره گیری از این روش ها، بتوان همراه با ایجادآسایش اقلیمی بیشتری، مصرف انرژی تجددناپذیر را کاهش داد. با توجه به اهداف، روش این تحقیق ازنظر هدف، کاربردی-توسعه ای و ازنظر ماهیت توصیفی-تحلیلی است. جهت جمع آوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای استفاده خواهد شد. بررسی ها مشخص ساخت که سامانه های سرمایشی و گرمایشی می توانند تاثیر قابل توجهی در افزایش آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی داشته باشند. این نتیجه زمانی حاصل می شود که برای هر اقلیم سامانه متناسب گزینش شود.