نقش حاکمیت قوانین و مقررات در توسعه پایدار شهری: آسیب شناسی توسعه پایدار شهر تهران

حکمروایی خوب شهری مفهومی چندبعدی است که بر بهبود کیفیت زندگی شهروندان محلی، به ویژه جوامع حاشیه نشین و محروم تمرکز دارد. حاکمیت قانون و مقررات در امور شهری یکی از مهمترین اصول حکمرانی شهری قلمداد میگردد. شکل شهر با مجموعهای از تصمیمات گرفته شده توسط ساکنان نهادینه میگردد؛ بنابراین باید حاکمیت قوانین و مقررات کارآمد و اثربخش، پیش بینی پذیری را برای شهروندان به ارمغان می آورد که در صورت فقدان آن و به حاشیه رفتن حاکمیت قانون حتی در طراحیهای شهری هرجومرج بر کل سیستم حاکم میشود. به همین دلیل است که همه جوامع برای کنترل تصمیمات و اصلاح و تسه یل عملکرد به قوانین و مقرراتی احتیاج دارند تا جامعه بتواند با خیال راحت زندگی کند و با علم به اینکه همه انتظار دارد دیگران از این قوانین و مقررات پیروی کنند. تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است یافته ها نشان میدهد که یکی از روشهای تنظیم رفتار مردم با یکدیگر و همینطور رفتار مردم با دولت و نهادهای عمومی غیردولتی مانند شهرداری و بر عکس استفاده از قوانین و مقررات برنامه ریزی شهری است که ممکن است "بازتاب فضایی و فیزیکی" داشته باشد. توسعه پایدار میتواند باگذشت زمان به عدالت و برابری منجر شود. در واقع، تدوین قوانین و مقررات کارآمد و اثربخش شهری مبتنی بر مشارکت حداکثری مردم در انتخابات مدیران شهری وسیله ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار و اطمینان از تشکیل سکونت پایدار در شهرها است. درحالیکه به نظر میرسد بر اساس مطالعات صورت گرفته در شهر تهران در مورد قوانین و مقررات به عنوان معیارهای اجرایی نشان میدهد که قوانین و مقررات موجود نمیتواند متناسب با برنامه ریزی شهری و توسعه پایدار آن باشد و حتی در خیلی موارد به توسعه ناپایدار دامن زده است به طوریکه تهران در این سالها به یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا تبدیل شده است.

Keywords:

حاکمیت قوانین و مقررات , توسعه پایدار شهری , آسیب شناسی توسعه پایدار , شهر تهران