تعیین حلال بهینه واحدهای تصفیه گاز به کمک شبیه سازی به منظور غنی سازی گاز اسیدی

افزایش غلظت H۲S موجود در گاز اسیدی ورودی به واحد بازیافت گوگرد یکی از پارامترهای کلیدی در افزایش راندمان بازیافت گوگرد میباشد. پژوهش حاضر به منظور تعیین حلال بهینه برای یک واحد شیرین سازی گاز و با تمرکز بر غنیسازی گاز سولفید هیدروژن در گاز اسیدی خوراک واحد بازیافت گوگرد انجام شده است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از داده های طراحی یک واحد پالایش گاز در مقیاس صنعتی استفاده شد. جهت شبیه سازی ، بررسی نتایج و ترسیم اشکال به ترتیب از نسخه ۱۱ نرم افزار ASPEN-HYSYS و نسخه ۱۰ نرمافزار طراحی آزمایشDESIGN EXPERT استفاده شد. جهت انتخاب حلال پایه و افزودنیها، از آلکانول آمینهای رایج در فرایند شیرین سازی گاز ترش استفاده گردید. در فرایند ساخت حلال ترکیبی، حلالهای ۱DEA و ۲ MDEAبا توجه به محدوده درصد وزنی مجاز در صنعت فرآورش گاز به عنوان حلال پایه و سایر حلالها به عنوان افزودنی به حلال ترکیبی در نظر گرفته شد. نتایج شبیه سازی از طریق مقایسه با استانداردهای واحد صنعتی مذکور و شرکت ملی انتقال گاز ایران به عنوان خریدار محصول واحد، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ترکیب حلال پایه MDEAبا افزودنی SULFOLANE ضمن رعایت استانداردهای یاد شده، باعث افزایش غلظت گاز H۲S از مقدار ۳۳/۶ درصد مولی به۴۰ درصد مولی درگاز اسیدی گردید.

Keywords:

تصفیه گاز , حلال بهینه , مخلوط حلالها , غنی سازی گاز اسیدی , واحد بازیافت گوگرد