اثر تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر بیان اینترلوکین-۱ بتا و پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP در هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: آلزایمر یک بیماری پیشرونده اختلال عصبی می باشد. التهاب نقش مهمی در اختلال عملکرد عصبی و از دست دادن سلول های عصبی در بیماری آلزایمر ایفا می کند. مطالعات قبلی نشان داده اند که فعالیت پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگوی cAMP (CREB) با بتا آمیلوئید و التهاب کاهش می یابد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر بیان اینترلوکین-۱ بتا (IL-۱β) و CREB هیپوکمپ موش های نر نژاد ویستار بود. روش تحقیق: تعداد ۱۱۵ سر رت نر بالغ (۸ هفته) با میانگین وزنی ۲۰/۱۷±۲۵۰ گرم در مرحله قبل از القای آلزایمر به صورت تصادفی به دو گروه مساوی استراحت (۵۵ سر) و تمرین (۵۵ سر)  تقسیم شدند. پس از چهار هفته بعد از القای آلزایمر، رت های هر کدام از گروه ها به سه زیرگروه شامل گروه تزریق آمیلوئیدبتا؛ گروه تزریق دارونما؛ و گروه بدون تزریق تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه، پس از چهار هفته تمرین (قبل و بعد از القای آلزایمر)، حیوانات کشته شده (۵ سر در هر گروه) و هیپوکمپ آن ها جهت بررسی برداشته شد. بیان IL-۱β و CREB با روش Real Time-PCR اندازه گیری و داده ها در دو مرحله پیش و پس از القای آلزایمر، با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی حداقل احتلاف معنی دار (LSD) در سطح ۰۵/۰≥p تحلیل شدند. یافته ها:  هم در مرحله قبل و هم بعد از القای آلزایمر، بیان IL-۱β و CREB در گروه تمرین نسبت به گروه استراحت، به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری پیدا کرد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: تمرین هوازی می تواند قبل و بعد از القای آلزایمر، منجر به به افزایش CREB و کاهش التهاب شده و احتمالا از این طریق،  به شکل پذیری هیپوکامپی کمک نموده و فواید شناختی و عملکردی در پی دارد.

Keywords:

آلزایمر , پروتئین متصل شونده به عنصر پاسخگو به cAMP , اینترلوکین-۱ بتا , تمرین ورزشی