سنجش پایداری عرصه های پیراشهری با تاکید بر نقش مدیریت روستایی مورد: بخش کهریزک

هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش مدیریت روستایی در پایداری روستاهای بخش کهریزک است. جامعه آماری تحقیق روستاهای بخش کهریزک است. روستا­هایی که جمعیت بالا دارند و از شورا و دهیار برخوردار هستند به عنوان جامعه آماری این پژوهش تعیین می­شوند(۱۴ روستا). کل جمعیت افراد خانوار در روستا­های موردمطالعه (۵۹۱۳) نفر است. لذا بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۶۰ خانوار به عنوان جامعه نمونه انتخاب گردیده شد. روش جمع­آوری اطلاعات در این تحقیق کتابخانه­ای و میدانی است. سپس جمع آوری و طبقه­بندی اطلاعات لازم مورد تجزیه وتحلیل قرار می­گیرد. در بخش کتابخانه­ای با استفاده از اسناد و آمار و اطلاعات و تجربیات دیگر مناطق روستایی برای تکمیل کردن اطلاعات به سازمان­های مربوطه در سطح منطقه مراجعه کرده و درنهایت با بررسی­های میدانی و بحث و پرسشنامه و از نرم­افزارهای ARC GIS, SPSS و نرم­افزار Expert choise ، مدل­موریس دیویس استفاده شده است. یافته­ها نشان داد که پایداری در ابعاد زیست محیطی و فضایی –کالبدی بیشتر از عدد مطلوبیت ۳ ارزیابی شده و در سطح آلفای ۰۰۰/۰ معنادار است. همچنین تحلیل میانگین عددی این گویه­ها در محدوده موردمطالعه نشان­دهنده تاثیر مثبت در ابعاد زیست محیطی و فضایی –کالبدی بوده، که نسبت به سایر ابعاد در سطح بالاتری قرار دارند. تحلیل ناپارمتریک همبستگی نشان دهنده وجود رابطه مستقیم و معنی­دار در سطح آلفای ۰۱/۰ میان ابعاد اقتصادی با ابعاد اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی-فضایی است. همچنین بین ابعاد بعد کالبدی-فیزیکی با ابعاد اجتماعی و زیست محیطی نیز رابطه مستقیمی مشاهده می­شود. همچنین رتبه-بندی ابعاد پایداری نشان داد که بعد کالبدی-فضایی با وزن به دست آمده (۳۵۶/۰) نسبت به سایر ابعاد در بالاترین سطح و بعد اقتصادی با وزن به دست آمده (۱۷۴/۰) در پایین­ترین سطح قرارگرفته است.

Keywords:

مدیریت , سکونتگاه های روستایی , توسعه پایدار , فضاهای پیراشهری , کهریزک