بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیت با درگیری شغلی و مهارت های ارتباطی آموزگاران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیت با درگیری شغلی و مهارت های ارتباطی آموزگاران در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل آموزگاران مشغول به خدمت شهر کوهدشت به تعداد ۶۴۲ نفر ( ۳۴۲ زن، ۳۲۰ مرد) بودند. نمونه مورد بررسی با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۲۴۲ نفر تعیین وبه روش تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو( ۱۹۸۶ )، پرسشنامه مهارت های ارتباطی کوئین دام ( ۲۰۰۴ ) و پرسشنامه درگیری شغلی توماس لاداهل وکنجر( ۱۹۶۵ ) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق از شاخص های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصدفراوانی) وآمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام) استفاده شد. نتایج نشان داد که با ۹۹ % اطمینان میتوان گفت که بین ویژگی های شخصیتی با درگیری شغلی و مهارت های ارتباطی آموزگاران شهر کوهدشت رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد، یعنی، با افزایش نمرات ویژگی های شخصیتی نمرات درگیری شغلی و مهارت های ارتباطی نیز افزایش می یابد. همچنین، ضریب رگرسیون نشان داد، که از مولفه های ویژگی های شخصیت تنها بعد وظیفه شناسی قادر به پیش بینی درگیری شغلی و مهارت های ارتباطی بود.

Keywords:

ویژگی های شخصیتی , درگیری شغلی , مهارت های ارتباطی