مطالعه شخصیت پردازی در داستان های ایرانی با رویکرد کهن الگوی یونگ و تاثیر آن در گرافیک محیطی

ادبیات غنی ایران نشات گرفته از فرهنگ و هنر این مرزوبوم است و ازنظر محتوا و به تصویر کشیدن اساطیر و قهرمانان مختلفدر قالب شخصیت ها منبع اقتباس ارزشمندی محسوب می شود. محیط شهری به عنوان بستری که روزانه بیشترین جمعیت رادر خود می بیند؛ می تواند مکانی مناسب برای بازنمایی و به تصویر کشیدن شخصیت ها قلمداد شود. آنچه به عنوان واسط بینمخاطبین و بازنمایی شخصیت ها، با اهداف مختلف می تواند قرار گیرد، گرافیک محیطی است. حجم های گرافیکی باعثماندگاری بیشتر موضوع در ذهن مخاطب شده و همچنین توانایی نمایش هویت ملی را دارند. از طرفی در نمادها، اساطیر،شخصیت های داستانی و غیره، کهن الگوهایی وجود دارد که عمدتا نشات گرفته از ضمیر ناخودآگاه جمعی انسانهاست؛ و دراین پژوهش از آن به عنوان رویکردی در جهت مطالعه ی تاثیر شخصیت پردازی های داستانی در گرافیک محیطی استفاده شدهاست. ماهیت این پژوهش بنیادی بوده و از روش توصیفی- تحلیلی برای دستیابی به هدف اصلی که رسیدن به چگونگی و میزان تاثیر شخصیت پردازی های داستانی در گرافیک محیطی ایران معاصر میباشد، استفاده شده و از نظریه «کهن الگوی یونگ» نیز بهره برده است. در این پژوهش نتایج حاصل شده بدین صورت عنوان می گردد که استفاده از شخصیت های داستانی در خلق احجام گرافیکی هدفمند در هیچیک از کلانشهرهای مورد بررسی (با توجه به جامعه آماری تهران، مشهد، اصفهان،تبریز و شیراز) دارای توازن خاصی نیست اما با این حال حجم های گرافیکی موجود با خوانش کهن الگوها توانسته اند به عنوان یکمنبع قوی، در انتقال پیام به بیننده مفید واقع گردند. در احجام گرافیکی موجود، از بین انواع شخصیت های داستانی،شخصیت هایی که دارای کهن الگوی «قهرمان» می باشند بیشتر مورداستفاده قرارگرفته است.

Keywords:

شخصیت پردازی , گرافیک محیطی , کهن الگو , یونگ , پیام