ژئوشیمی و تحلیل فرکتال انکلاوها در توده گرانودیوریتی ده بالا برای بررسی فرایند هیبریداسیون ماگمایی

توده نفوذی ده بالا در محدوده ۴۵ کیلومتری جنوب باختر شهرستان بویین زهرا در استان قزوین رخنمون دارد. این توده دارای انکلاوهای میکروگرانولار مافیک بسیار با اشکال گرد شده و بیضوی و با اندازه های ۲ تا بیشینه ۳۰ سانتی متر است. انکلاوها از مونزودیوریت، دیوریت و گابرودیوریت و سنگ های میزبان بیشتر از گرانودیوریت تشکیل شده اند. حضور بافت های عدم تعادل همچون درشت بلورهای پلاژیوکلاز با سطوح تحلیلی و بافت غربالی، کوارتز اوسلی و آپاتیت های سوزنی در انکلاوها می تواند نشانگر رخداد آمیختگی ماگمایی در توده نفوذی ده بالا باشد. توزیع عناصر اصلی و فرعی و خاکی کمیاب به روشنی تبادل میان ماگماهای فلسیک میزبان و انکلاوها را در طی آمیختگی ماگمایی بازتاب می دهد. غنی شدگی غیر عادی REE در انکلاوها نسبت به سنگ فلسیک میزبان، نشانه ماهیت متفاوت دو ماگمای فلسیک و مافیک به وجود آورنده این دو سنگ و ناهمگنی شکلی ایجاد شده در انکلاوها (ابعاد فرکتال) ناشی از فرایندهای آمیختگی ماگمایی است. ابعاد فرکتال انکلاوها میان ۱۴/۱ تا ۲۹/۱متغیر است. رده ۲۹/۱ بالاترین فراوانی را در نمودار ستونی نشان می دهد. بر پایه بعد فرکتال (Dbox) انکلاوها، نسبت لگاریتم گرانروی گرانودیوریت میزبان به انکلاو، طیفی از ۵۶/۰ تا ۹۶/۰ را نشان می دهد و مد آن در نمودار ستونی ۹۶/۰ است. بیشتر انکلاوها در توده نفوذی ده بالا با محتوای سیلیس نزدیک به ۵۶ درصد و مقادیر بالای ابعاد فرکتال مشخص می شوند. این مسئله آمیختگی کم ماگمای مافیک انکلاوها با ماگمای فلسیک میزبان را تایید می کند و نشانه افزایش اختلاف گرانروی میان ماگماهای گرانودیوریت میزبان و انکلاوهاست.

Keywords:

انکلاوهای میکروگرانولار مافیک , گرانودیوریت  , آمیختگی ماگمایی , ابعاد فرکتال , گرانروی