بررسی کاربرد جداگرهای لرزه ای در طبقات و تاثیرمتوقف کننده های تغییر مکانی بر عملکرد سازه درزلزله های شدید

جداسازی کف طبقات یکی از روش های کنترل پاسخ لرزه ای سازه ها است. بدین منظور با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی و مدل سازی کامپیوتری ساختمان فلزی ۱۰ طبقه با تیپ خاک نوع ۲در نرم افزار SAP ارائه شد. در این تحقیق مدل های سازه ای مختلفی بر مبنای اقتضای تحقیق مورد تحلیل عددی طیفی و تاریخچه ی زمانی برای هفت زوج شتاب نگاشت زلزله های انتخابی دور ازگسل قرار گرفته اند و عکس العمل های سازه ای آنها مورد مقایسه قرار گرفت. این مدل ها شامل سازه هایی با و بدون جداگرهای کف طبقات می باشد که نتایج تحلیل روی انها به خوبی نقش جداگرهای استفاده شده در انها را به منظور بهینه کردن مقاوم سازی لرزه ای نشان می دهد. در ادامه متوقف کننده تغییر مکانی درجداسازی کف طبقات در محل تلاقی کف طبقات و ستون ها به منظور جلوگیری از برخورد شدید کف به ستون در هنگام زلزله های شدید جانمایی می گردد. نتایج نشان داد؛ سیستم های جداسازی کف طبقات را می توان به عنوان یکی از روش های کنترل سازه ای در مواجه ی سازه و زلزله به کار گرفت به طوریکه سازه های طراحی شده به این شیوه عملکرد لرزه ای بسیار بالاتر از سازه های معمولی مشابه از خود نشان می دهند. به طور مثال تغییر مکان متوسط طبقه آخر تا۶۰% و تغییر مکان نسبی طبقات تا ۵۰% کاهش داشت. همچنین بر اساس نتایج با حفظ عملکرد می توان به کاهش ۱۸% مصرف فولاد دست یافت. در این تحقیق بااستفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی متوقف کننده های تغییر مکانی نشان داده شد؛ در زلزله های شدید که در این تحقیق زلزله ایمپریال است می توان با استفاده از متوقف کننده تغییر مکانی باعث بهبودی نسبی عملکرد کف جداساز شده شد به طوریکه جابه جایی نسبی کف به سازه در این زلزله خاص تا ۳۳%کاهش یافت. البته این امرسبب افزایش شتاب طبقه بام تا %۹۰ بسته به نوع متوقف کننده و بالارفتن تغییرمکان نسبی سازه تا محدوده %۲۰گردید.کلمات کلیدی: تحلیل دینامیکی، تاریخچه ی زمانی، جداسازی لرزه ای، جداگر های کف طبقات، متوقف کننده ها تغییرمکانی  

Keywords:

جداسازی کف طبقات , جداسازی جرمی , متوقف کننده ی تغییر مکانی , جداسازی لرزه ای , تحلیل تاریخچه ی زمانی