واکاوی تعریف و جایگاه دو صفت اذلاق و اصمات از منظر مجودین

یکی از مباحث نظری و عملی تجوید قرآن، آشنایی با صفات حروف است، حروفی که اساس قرائت قرآن را تشکیل می دهد؛ زیرا بدون آشنایی با این صفات، ممکن است در تلفظ صحیح آنها، آن گونه که بر زبان پیامبرk جاری شد، دچار اشتباه شد. این صفات به صفات دارای ضد و غیر دارای ضد تقسیم می شوند. دو صفت اذلاق و اصمات از صفات دارای ضد بوده و ظاهرا آشنایی با آنها تاثیر خاصی در تجوید صحیح قرآن دارد؛ اما آیا این دو صفت، چنین تاثیری دارند؟ تعریف صحیح این دو چیست؟ آیا وجود آنها در میان صفات دارای ضد و در کتاب های تجوید، تاثیری تجویدی دارد؟ این مقاله، به روش توصیفی تحلیلی و با اتکا به شیوه کتابخانه ای، درصدد بررسی تعاریف مرتبط با این دو صفت و نیز ارزیابی آنها در خصوص تاثیر و فایده تجویدی آن هاست. درنهایت معلوم می شود که این دو صفت، کاربردی تجویدی و تاثیری در تصحیح قرائت قرآن نداشته و ذکر آن دو در کتاب های تجویدی هیچ سودی در تعلیم و تعلم تجوید ندارد و باید از این کتاب ها حذف گردند.

Keywords:

تجوید , قرائت , قرآن , صفات , صفت اذلاق , صفت اصمات , لغت , اصطلاح , آواشناسی