تاثیر آموزش مبتنی بر «استیم» بر تفکر انتقادی و احساس تعلق به مدرسه

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر «استیم» بر تفکر انتقادی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر پایه چهارم شهرستان رامسر در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ انجام گرفت. پژوهش حاضر به روش شبه آزمایشی با طرح تحقیق پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر پایه چهارم شهرستان رامسر به تعداد ۴۷۳ نفر بودند که در ۲۲ مدرسه تحصیل می کردند. روش نمونه گیری، تصادفی خوشه ای و حجم نمونه ۴۷ نفر، شامل دو کلاس درس، یک کلاس به عنوان گروه آزمایش و یک کلاس به عنوان گروه کنترل بود. ابزار اندازه گیری داده ها شامل پرسشنامه تفکر انتقادی شعبانی و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بود. ابتدا از هر دو گروه، پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش در ۱۵ جلسه ۴۰ دقیقه ای تحت آموزش با فعالیت هایی مبتنی بر رویکرد «استیم» قرار گرفتند و پس از دوره آموزش از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. پس از جمع آوری داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که در تفکر انتقادی بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنادار (۰۰۱/۰ < P) وجود دارد و در احساس تعلق به مدرسه نیز بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنادار (۰۱۸/۰ < P) وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر «استیم» بر ارتقای تفکر انتقادی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان موثر است.

Keywords:

احساس تعلق به مدرسه , آموزش مبتنی بر استیم , تفکر انتقادی , یادگیری تلفیقی