ارزیابی اندکس مچ پا - بازو (ABI) در بیماران دیابتی بدون علائم عروقی اندام تحتانی در بیمارستان های امام، گلستان و رازی اهواز در زمستان سال ۱۳۹۹

سابقه و هدف: یافتن روشی جهت بررسی دقیق درگیری عروقی در بیماران دیابتی، ضروری است. هدف از این مطالعه، ارزیابی اندکس مچ پا - بازو (ABI) در بیماران دیابتی بدون علائم عروقی اندام تحتانی بود. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال ۱۳۹۹ برروی ۳۳۹ بیمار درمانگاه های بیمارستان های اهواز انجام شد و اندام تحتانی بیماران دیابتی بدون درگیری عروق محیطی و سابقه بیماری های قلبی – عروقی بررسی گردید و اطلاعات دموگرافیک و نکات بالینی شامل: درد، پارستزی، زخم های عروقی، رنگ پریدگی، عدم وجود پرشدگی عروقی، ABI و داپلر عروق تحتانی ثبت شد. از آزمون آماری من ویتنی و t مستقل، همبستگی پیرسون و منحنی راک استفاده شد. نتایج: از ۳۳۹ داپلر صورت گرفته، ۴/۱۲ درصد غیرطبیعی، ۷/۹ درصد شدید و ۷/۲ درصد خفیف بود. میانگین ABI در بیماران دارای داپلر غیرطبیعی به صورت معناداری کمتر از طبیعی بود و کمترین ABI در بیماران با درگیری شدید دیده شد (۸۸/۰). در بررسی قدرت تشخیصی ABI در تشخیص داپلر غیرنرمال در نقطه برش ۰۸۵/۱، حساسیت و ویژگی آن به ترتیب ۵/۵۹ درصد و ۵/۸۱ درصد و همچنین ارزش اخباری مثبت و منفی آن نیز به ترتیب ۳/۳۱ درصد و ۴/۹۳ درصد به دست آمد. دقت کلی تست برابر با ۷/۷۸ درصد بود و ABI رابطه مستقیم و معناداری با سن و رابطه معکوس و معناداری با کراتینین نشان داد. نتیجه گیری: کاهش ABI در بیماران با درگیری عروق محیطی و بیماران دیابتی بدون علامت، قدرت تشخیصی بالایی در افتراق موارد خفیف از شدید تنگی در سونوگرافی کالرداپلر ندارد و باید از روش های دیگر هم استفاده کرد.

Keywords:

Ankle-brachial index (ABI) , Diabetes , Doppler ultrasound , اندکس مچ پا - بازو (ABI) , دیابت , سونوگرافی داپلر